«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

«Στην άσπρη διαχωριστική γραμμή των ρευμάτων…»*




ξαπλωμένος,
τα χέρια πίσω απ’ το κεφάλι,
τα πόδια σταυροπόδι, πάνω,…

«Στην άσπρη διαχωριστική γραμμή των ρευμάτων…»
εκεί με τα μάτια κλειστά
αντίθετα περνούν, με ιλιγγιώδη ταχύτητα
φορτηγά γεμάτα πλήξη και στοιβαγμένες κανονικές ζωές,…

σε βλέπω
κάθε φορά που αφήνεσαι
κάθε φορά που φοβάσαι
κάθε φορά που μαγεύεις
κάθε φορά που μαγεύεσαι
κάθε φορά που θυμώνεις
κάθε φορά που απογειώνεις

κάθε φορά που μεταμορφώνεις
απλούς ανθρώπους σε μικρούς ποιητές

κοίταξε τους τι όμορφοι που είναι

Γυρίζω, μαζεύω τα πεταμένα χαρτιά
Με κόκκινο τα μουντζουρώνω,…
Με μαύρο τους χαμογελώ

Στήνω τον τρίποδα, από εδώ
Τις βρώμικες κόλλες μου, από εκεί
Τσαλακωμένες, σκισμένες
Μου φταίει το φως
Μου φταίει το σκοτάδι
Μου φταίει ο φόβος
Μου φταίνε τα σύμβολα
Μου φταίει το πηγάδι


Πλανόδιος ζωγράφος_ Ανοίγεις τα χέρια, Ψάχνεις
Άτεχνος και άμουσος παλιάτσος _ Αγκαλιάζεις τις ατέλειες σαν μαργαριτάρι
Αυτοδίδακτος μάγος_ Κρεμιέσαι στα σπαθιά, κόβεσαι
Αναμειγνύω τις άπιαστες φωτιές, εμπειροτέχνης_ Ρεμβάζεις τις οχιές, δαγκώνεσαι
Αναλυτικός σαλταδόρος_ Κεντρίζεις τις αρματωμένες κλειδαριές,
σκουριά φτύνουν κι ανοίγουν
Ζωγραφίζω με λάθος χρόνους_ Περιφέρεσαι στην περίμετρο του
Βασικού Συνόλου Ω,
ξωτικό

Χωρίς γράμματα
Χωρίς χρώματα
Χωρίς μύθους

Μόνο στιγμές
Απίθανες στιγμές

Σε βλέπω
Σε ακούω_ Κάθε στιγμή

Με βλέπεις που διαβάζω μέσα στο κεφάλι σου
Που μπλέκομαι στους τεταμένους νευρώνες
Που γράφω μέσα στα τραγούδια σου
Βουτώντας στο κενό μαζί τους
επαναφορτίζοντας στο ζεστό αίμα τους
το στεγνό μου όνειρο


Ανάσα

Σ’ ακολουθώ
Δε χωρώ πουθενά_ Ξέρω
Δε με αναγνωρίζω πουθενά_ σε καμιά γραμμή σου,…
Ηθελημένα
Μη μετρίσιμο μέγεθος_ Μη απεικονίσιμο_ Μη καταγεγραμμένο
Δεν υπάρχω
Η γραφή σου περνά από πάνω
Μην ανησυχείτε
Μην ανησυχεί κανείς_ Δεν υπάρχω

Σ’ ακολουθώ τυφλός και άρρωστος,…
Τύφλωση χυτών αιώνων

Σε νιώθω
Που τρέχεις μέσα στα άγνωστα τραγούδια
Που ψάχνεις πίσω απ’ τα ψηλά κάγκελα
Να δεις
Σκαρφαλώνεις στους τοίχους
Μέσα στα κλάματα και στα αίματα
Όμορφη αινιγματική
Κρεμιέσαι μπλεγμένη στα διαγράμματα του Venn
Υπάρχει; Δεν υπάρχει;
Ανήκει; Δεν ανήκει;
Τομή;
Ένωση;
Αντίθετο; Που;
Το πολύ σε ένα;
Σε κανένα;
Τουλάχιστον σε ένα;
Και στα δύο;
«Στην άσπρη διαχωριστική γραμμή των ρευμάτων…»

μικρές μισοτελειωμένες πινελιές, βάζω
άμετρες συλλαβές πεταμένες ξεδιψώ
κόκκινες από φιλί
δαγκωμένες με μαύρο αίμα

στιγμιαία φιλιά στο πόδι,…
στασίδια ιερά στη μοναξιά

το στήθος σου_ απλώνεται,… θάλασσα, το χρώμα σου
τα χέρια σου_ μεγάλα επιδέξια, στριμώχνεται φωτιά το άγγιγμα
ο λαιμός μακρύς_ σπήλαιο απύθμενο, έρωτας το όνομα σου

τα χρώματα μου, νωθρά πεθαμένα
σαπίζουν, ξεφτίζουν και φτύνουν πίσω όλες τις αποχρώσεις του γκρί

δε ζωγραφίζω
δε με νοιάζει
δεν είναι Άρνηση είναι Απόλαυση
«Εικόνα ανήμερη»
Εσύ ανήμερη
δεν έχω δικά μου χρώματα
όλα ξένα
όλα δανεικά
όλα δικά σου
μοίρασε τα
σκόρπισε τα στον ουρανό

τακτοποιώ μόνο στην άδεια παλέτα μου

σε ξεγελώ και κλέβω
ατόφια χρώματα
δεν αναμειγνύω

το χαμόγελο σου_ για λευκό
το στόμα σου _ για ροζ
το κάτω χείλος σου_ για μπλάβο
τα μάτια σου _ για γαλάζιο
τα μάτια σου _ για γαλάζιο
τα μάτια σου _ για γαλάζιο
τη μυρωδιά σου _ για πράσινο
το φιλί σου_ για κόκκινο
την απουσία σου _ για μαύρο
την ματιά σου στον ορίζοντα _ για μοβ

ξεγελώ το χρόνο, τους χρόνους, τους κύβους
τους τρομαγμένους εραστές, τους φόβους τους
τη βαθιά ανάγκη τους
εξιλεώνομαι
αδίστακτος με την αλήθεια
αδόκιμος με τους όρους
αμήχανος με τους τύπους
απελευθερωμένος απ’ τις κάθε είδους προσδοκίες

Ανήμπορος
«Στην άσπρη διαχωριστική γραμμή των ρευμάτων…»

Βασιλιάς
Στη αόρατη διαχωριστική γραμμή των ονομάτων,…

Έκπτωτος
Στη διάφανη νοητή γραμμή των θαυμάτων,…

δε γράφω για σένα, δε γράφω για κανέναν
Αντιγράφω σε σένα
Αντιγράφω πάνω σε σένα

αχαρτογράφητος κομήτης
«Στην άσπρη διαχωριστική γραμμή των ρευμάτων…»

ένας μικρός αντιγραφέας διευθύνσεων καταργημένων ονείρων,...

Στέργης Ν.
Vina Del Mare, Chile
8 Φλεβάρη 2020
………………………………………………………………………………………


* η φράση ανήκει στη φίλη μου Φαίδρα Φις http://hrtstvrs.blogspot.com/


** είναι γραμμένο με αφορμή ένα υπέροχο κείμενο της Φαίδρας: «ωραίο μου Σκυλαντάρ»
http://hrtstvrs.blogspot.com/2009/02/blog-post_08.html



*** «Στην άσπρη διαχωριστική γραμμή των ρευμάτων…» είναι αφιερωμένο στη Φαίδρα
………………………………………………………………………………………………………………………………………………


****Σήμερα το Blog: Non Mollare Mai κλείνει ένα χρόνο.




Ήταν 6 Μάρτη 2008 ώρα 9:55 μ.μ. όταν σάλπαρε το πρώτο κείμενο, μέσα από τα πλήκτρα της Αναστασίας!!!!
Ναι της αγαπημένης φίλης Αναστασίας Σμυρόγλου,
http://anastasia-smyroglou.blogspot.com/ . Αφού η Αναστασία έφτιαξε το Blog. Από την αρχή μέχρι το τέλος, τους κωδικούς, τους λογαριασμούς όλα!!! Και όλα, ακόμα και σήμερα, έχουν την αρχική μορφή με μικρές μικρές αλλαγές. Όλο το εγχείρημα, αυτή το συνέλαβε, το σχεδίασε και το εκτέλεσε τουλάχιστον για την πρώτη ανάρτηση. Αυτή λοιπόν είναι υπεύθυνη για όλα!!!!,…
Την Ευχαριστώ πολύ πολύ, για αυτό το μοναδικό παράθυρο που άνοιξε στη ζωή μου κι έγινε η αφορμή να γνωρίσω τόσο σπουδαίους φίλους, να πλημμυρίσουν τα μάτια μου τόσα όμορφα κείμενα, και δάκρυα χαράς αγαλλίασης αλλά και πίκρας,… ,

Γι αυτό και της αφιερώνω την σημερινή ανάρτηση.

Το βασικό πρόβλημα του Non Mollare Mai ήταν η απουσία καθαρά μαθηματικών θεμάτων, εξαιτίας της αδυναμίας που έχει ο Blogger, σε σχέση με την ανάρτηση μαθηματικών κειμένων, αφού δεν μπορούσε και δεν μπορεί να «διαβάζει» κείμενα, που περιέχουν μαθηματικά σύμβολα. Με τη βοήθεια της Αναστασίας λύθηκε και αυτό το σοβαρό πρόβλημα. Έτσι με την καθοδήγηση της, βρέθηκε η λύση: ( από αρχείο word τα μαθηματικά κείμενα τα κάνεις pdf, μετά τα σώζεις σαν εικόνα jpeg και τα αναρτάς σα φωτογραφίες),… έτσι γεννήθηκε το blog mathematica, ένα καθαρά μαθηματικό blog για δυνατούς λύτες:
http://bkougioumtsiadismaths.blogspot.com/

Συνεχίζουμε λοιπόν για όσο αντέξουμε,…

........................................................................
Η φωτογραφία είναι από το Μακρυγιάλι, τραβηγμένη στις 24/2/2009 με το C905.





39 σχόλια:

  1. Φίλε Βασίλη γειά σου !!!
    Με χαρά διάβασα ότι σήμερα το Non Mollare Mai έκλεισε ένα χρόνο ζωής και δημιουργίας.'Ενα χρόνο κατάθεσης ψυχής.
    Μην νομίζεις επειδή δεν γράφω,σε ξέχασα...... Το Non Mollare Mai έχει γίνει μια γλυκιά καθημερινή συνήθεια.
    Έστω και για πέντε λεπτά θα κάνω ένα πέρασμα,να δω αν υπάρχει κάτι καινούργιο. Έυχομαι να κλείσει πολλά-πολλά χρόνια δημιουργικά, για να μπορούμε κι εμείς να μοιραζόμαστε και να απολαμβάνουμε τις σκέψεις σου και την ομορφιά της ψυχής σου.

    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΛΟΙΠΟΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλέ μου Βασίλη. Ένα χρόνο είσαι εδώ και μόλις μερικούς μήνες συντροφεύεις τις δικές μου στιγμές.
    Σε στιγμές έντονης συγκινησιακής φόρτισης με πήρες από το χέρι κι άλλες φορές το άπλωσα εγώ για να σε φτάσω.
    Όλο αυτό το μοίρασμα καλέ μου με προχώρησε κι ας διαφωνούμε σε κάποια. Εσύ επαναστατικός, εγώ πιο χαμηλών τόνων πορευτήκαμε και βγήκαμε νικητές. Η νίκη μας η φιλία που κρατά γερά τις καρδιές των ανθρώπων. Σ' ευχαριστώ για αυτή την διαδρομή κι εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είσαι πάντα εδώ, γερός δυνατός να χαίρεσαι αυτούς που σ' αγαπούν και αγαπάς. Μην αλλάξεις, είσαι αυθεντικός και κάθε τι αυθεντικό από μακριά ξεχωρίζει.

    Όμορφη μέρα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Bασίλη,αγαπημένε μου φίλε
    και παραστάτη στα δύσκολα
    αλλά και στη χαρά μου συνοδοιπόρε...

    ευχαριστώ για την ιδιαίτερη
    τιμή
    για τη συγκίνηση την ατόφια
    για τη χαρά που μου δίνεις
    για τη σκέψη σου που πάντα με
    συντροφεύει
    μα πιο πολύ απ'όλα για κείνο
    το σπάνιο μοίρασμα της αλήθειας

    εσύ για μένα θα είσαι πάντα
    βασιλιάς,και το non mollare mai
    η σφραγίδα του μεγαλείου
    της Ψυχής σου

    έχω συγκινηθεί πολύ βαθιά
    και λόγια δεν έχω,
    ικανά τουλάχιστον,να περιγράψουν
    τα αισθήματα

    δέξου το πιο βαθύ ευχαριστώ
    και το "μαζί" της ψυχής μου

    μας εύχομαι τη ζεστή κι αληθινή Ζωή.

    σου στέλνω όλη μου την αγάπη
    και θα ήθελα να είσαι εδώ
    να σ'αγκαλιάσω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπημένε μου Βασίλη
    Εύχομαι κι εγώ "χρόνια πολλά" για
    το "non mollare mai".
    Πραγματικά ένα χρόνο τώρα,
    παρουσίασες σ'αυτό υπέροχα
    ποιήματα, κείμενα ξεχωριστά,
    για γεγονότα που σημάδεψαν
    το χρόνο αυτό,αλλά και για
    σπουδαίες επετείους και
    ημερομηνίες μνήμης που
    σημάδεψαν τον τόπο μας και
    τη ζωή μας.
    Μερικά απ' αυτά εκπέμπουν φως
    κι ελπίδα, άλλα ψιθυρίζουν
    τόνους μελαγχολίας ενώ άλλα
    φτάνουν μέχρι την άρνηση.
    Όλα όμως είσαι εσύ , δίνουν το
    στίγμα σου και αποτυπώνουν τη
    στιγμή σου: την αγάπη, τη χαρά,
    την πίκρα, τον πόνο, το δάκρυ...
    Όλα επίσης συνοδεύονται από
    εξαιρετικές φωτογραφίες,
    τραβηγμένες από σένα με πολύ
    μεράκι, αφού η φωτογράφιση είναι
    ένα πάθος σου.
    Εύχομαι το blog σου να είναι ένα
    ΑΣΤΕΡΙ, που θα εκπέμπει πάντα
    φως, ένα ΠΑΡΑΘΥΡΟ,που θα αντανακλά
    και θα "μεγενθύνει" τις ακτίνες
    του ήλιου.
    Η Λουκία της δίκοπης ζωής
    Alma Libre

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συντροφε στην λεφτερια....

    να χιλιασουν, να διπλοχιλιασουν οι λεξεις....
    οι λεξεις που ακουμπουν
    αιμα
    παθος
    χαδι
    πονο
    δακρυ κοκκινο
    ηλιοβασιλεματα "δρεπανα"

    ενας χρονος ε;;;;
    ποσο αργα και ποσο γρηγορα οι ωρες...!!!!!!!!!

    ενα χρονο μετραμε.....

    ziveli....
    ziveli...."στο οσο αντεξουμε"

    Την σκεψη μου....
    ...................................

    αξιο....πανΑξιο το προσωπο
    του γενεθλιου δωρου σου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. 'Eνας χρόνος, λοιπόν,
    από το πρώτο μπάρκο σου
    στις διαδικτυακές θάλασσες,
    Καπετάνιε, Καπετάνιε μου,
    με πρώτο προορισμό
    την " Άδοξη ρήξη ιδιότυπου παρθενικού υμένα..."
    'Ετσι κι αλλιώς
    με ρήξεις ξεκίναγες πάντα
    εσύ τα μεγάλα σου μπάρκα.
    Τρύπωσα κι εγώ,
    λίγο αργά, βέβαια,
    λαθρεπιβάτης τ' ονείρου
    κι ετεροχρονισμένα αρμένισα
    σ' όλα τα μπάρκα σου.
    "Σε διαβάζω"
    στα μάτια, στη φωνή,
    στην κάθε κίνηση του κορμιού σου
    στις λέξεις που αρθρώνεις
    προφορικά ή γραπτά.
    Σε νιώθω,
    μα δε σε αποκρυπτογραφώ πάντα.
    Ίσως γιατί σ' όλους τους ποιητές του κόσμου
    θ' αναζητούσα εμένα,
    σε σένα όμως
    ΑΝΑΖΗΤΑΩ,απεγνωσμένα, ΕΣΕΝΑ.
    Τις ανομολόγητες αλήθειες μου
    ψάχνω στους ποιητές.
    Να πουν αυτοί όσα εγώ θέλω
    μα δεν τολμώ.
    Τις αλήθειες σου
    που επιμελώς, τρυφερά,
    μου κρύβεις,
    για να μη με τρομάξεις,
    ίσως,
    αναζητάω σε σένα και
    δυσκολεύομαι.
    Όμως σ' ακολουθώ!
    Πάντα αυτό έκανα.
    Καυχιέμαι για τούτη την πρωτιά
    της "ασκούμενης μαθήτριας"
    έστω κι αν έχουν ασπρίσει
    τα μαλλιά μου.
    Σημείωνε τις συντεταγμένες
    Καπετάνιε, Καπετάνιε μου.
    Με κανόνα και διαβήτη
    χάραζε την πορεία
    κι εγώ
    "φύσει" και "θέσει"
    μοναχική, καρτερική,
    διψασμένη στους αιώνες
    για γνώση, όραμα κι αλήθεια
    ασκούμενη μαθήτρια του
    "ποιείν" ομορφιά
    θα προσπαθώ!
    Κι αν ποτέ δεν καταφέρω
    ν' αγγίξω "τ' άπιαστο και τ' απ' αλλού φερμένο",
    μιας κι η έμπνευση είναι τάλαντο
    λίγων και εκλεκτών,
    ΤΙΜΗ μου να πορεύομαι στ' αχνάρια σου
    ανακαλύπτοντας τη δύναμή μου
    ν' ανοίγω δρόμους
    στο μυαλό και την ψυχή μου
    και να 'ρχομαι,
    κάθε φορά,
    ένα βήμα πιο κοντά
    σ' ό,τι η μάνα κι η νόνα μας
    μ' έμαθαν ν' αποκαλώ
    ΘΕΟ!
    Την αλήθεια και την τελειότητα.
    Να κατακτώ
    ακολουθώντας το στίγμα του ποιητικού σου λόγου
    το "κατ' εικόνα"
    και "καθ' ομοίωση"
    "σωζόμενη κατά χάριν"
    Καπετάνιε, Καπετάνιε μου.
    Και μια ευχή
    μέρα που είναι.
    ΦΑΡΟΣ τούτος ο τόπος
    πάντα να 'ναι.
    ΠΥΞΙΔΑ και ΛΙΜΑΝΑΚΙ απάνεμο
    για όσους παράτολμα πλέουν
    "ΣΤΗΝ ΑΣΠΡΗ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ
    ΤΩΝ ΡΕΥΜΑΤΩΝ",
    ΟΡΘΟΙ,
    μολονότι
    "ΦΥΣΑΕΙ ΣΤΑ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ"
    και επιλέγουν στρατόπεδο τώρα που "ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ".
    Γιατί
    Καπετάνιε, Καπετάνιε μου,
    πάντα
    "έτσι ήταν
    έτσι είναι και
    έτσι θα 'ναι
    ΟΙ ΚΟΣΜΟΙ"
    Sταυρούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ...Αν ξέραμε ό,τι θα πεθαίναμε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή και είχαμε την επιλογή να διαλέξουμε ανάμεσα στο να ζήσουμε - αυτή την έστω και σύντομη ζωή - και να πεθάνουμε ή απλά να πούμε "Όχι ευχαριστώ δε θα πάρω.."
    Τι θα διαλέγαμε????
    Οι περισσότεροι από εμάς - μικροί και μεγάλοι- ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή και νομίζουμε απλά ό,τι δε θα γεράσουμε και δε θα πεθάνουμε...ΠΟΤΕ!!!
    Η ΖΩΗ είναι γλυκιά και ομόρφη αλλά και συνάμα σκληρή μαζί μας γιατί βλέπετε "ερχόμαστε στον κόσμο μόνο αυτή τη φορά".
    Για το λόγο αυτό πρέπει να ζούμε τη στιγμή γιατί "αν δε ζούμε το τώρα, δε ζούμε ποτέ...".
    Για μένα αυτή είναι η μαγεία του blog "non mollare mai": Η απαρίθμηση στιγμών που είτε έζησα και μοιράστηκα με τον συντάκτη και πατέρα μου είτε όχι - αλλά που πρέπει να ξέρω -, με την ελπίδα ότι το άθροισμα τους στο τέλος θα είναι άπειρο - όσο και αδόκιμο και αν ακούγεται αυτό -.Στιγμές όμορφες αλλά και δυσάρεστες, χαράς αλλά και θλίψης, ευτυχίας αλλά και δυστυχίας, απέραντης ευγνωμοσύνης αλλά και πίκρας, στιγμές επαναστατικές και πρωτοπόρες αλλά και ατελέσφορες...
    Έτσι όμως είναι η ΖΩΗ: Ισορροπία Αντίρροπων Δυνάμεων...
    Αν έμαθα κάτι, έστω και καθυστερήμενα είναι ότι δεν πρέπει να μετανιώνουμε για καμία από τις στιγμές που ζούμε γιατί είναι ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ...
    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στο non mollare mai με την ευχή να συνεχίζει να απαριθμεί τόσο συγκλονιστικές στιγμές...
    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον Πατέρα και Δάσκαλό μου αλλά και στην μητέρα μου γιατί μου χάρισαν στιγμές που με έκαναν αρκετά "ικανή ώστε να αναγνωρίζω την οποιαδήποτε αδικία γίνεται σε οποιονδήποτε, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου..."
    ΑΛΛΑ και γιατί είμαι απότελεσμα μίας μοναδικής και σπάνιας ΣΤΙΓΜΗΣ ΑΓΑΠΗΣ - Γενεών και Γενεών Πάντρεμα Εκρηκτικό - , καθοριστικής για την ύπαρξη μου...
    Μιας παραμυθένιας στιγμής που όμοια της μόνο στα βιβλία συναντάται(βλέπε Το κορίτσι με τα πορτοκάλια)...
    Με την προσδοκία και το άγχος να ανταποκριθώ στο ύψος των περιστάσεων που αυτή καθόρισε...
    Ευχαριστώ πολύ και όλους τους αναγνώστες του non mollare mai που τιμούν καθημερινά τον πατέρα μου, με την κατάθεση των δικών τους στιγμών και απόψεων...
    ΔΑΦΝΗ,
    Οργή Σημαδεμένη του Νοέμβρη
    του Ασυμβίβαστου Κραυγή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλοτάξιδο και το νέο καράβι
    Καπετάνιε, Καπετάνιε μου.
    Προσπάθησα να σου ευχηθώ από κει
    αλλά δεν τα κατάφερα.
    Άμαθη γαρ,
    είθε το πλήρωμα και τούτου του καραβιού,
    του "MATHEMATICA",
    όπως και της "ΘΥΕΛΛΑΣ",
    της "ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ",
    της "ΕΣΜΕΡΑΛΔΑΣ",
    να 'ναι πάντα τολμηρό
    και καλότυχο.
    Προσηλομένο πάντα
    "στις ανοιχτές γραμμές
    των οριζόντων".
    Είθε να 'ναι πάντα
    ΟΡΘΟ,
    "στην άσπρη διαχωριστική γραμμή των ρευμάτων",
    όσο κι αν
    "φυσάει στα σταυροδρόμια
    του κόσμου".
    Ν' αρμενίζει μεσοπέλαγα
    με παντιέρα
    το λευκό της άδολης νιότης,
    καλά συνταιριασμένο
    με το κόκκινο της παθιασμένης προσδοκίας και
    το μαύρο της οργισμένης ανατροπής.
    Ετοιμοπόλεμο
    να 'ναι το πλήρωμα
    και του καινούριου καραβιού
    και νικηφόρο,
    σε τούτο τον ανελέητο πόλεμο
    "ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΖΩΝΤΩΝ".
    Πλήρωμα να 'ναι
    ικανό και άξιο
    του ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ ΤΟΥ,
    ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ ΜΟΥ.
    sταυρούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπημένε μου Βσίλη ,
    εγώ είμαι λαθρεπιβάτης τούτου του καραβιού
    από τα πρώτα του μπάρκα.
    Ένα χρόνο τώρα αρμενίζω μαζί του στις θάλασσες
    της Μοναξιάς
    της Νοσταλγίας
    της Άρνησης
    της Πίκρας
    της Ελπίδας
    της Παραδοχής
    της Προσδοκίας
    της Οργής
    και της Αφοσίωσης .
    Ένα χρόνο τώρα μαζεύω ευλαβικά ,
    κάθε στεναγμό και κάθε λέξη που τον φιλοξενεί ,
    είτε για να τον μοιραστώ με όσους σε Αγαπάνε ,
    είτε , και είναι αυτές οι φορές οι πιο πολλές ,
    για να τον κρύψω μέσα μου ,
    μη και τον βρουν και πικραθούν έτσι πολύ που σε Αγαπάνε .
    Είναι ωραία τούτα τα ταξίδια
    στις λέξεις ,
    στα συναισθήματα ,
    στις υπέροχες φωτογραφίες σου.
    Ευχαριστώ .
    Πολλά Καλά χρόνια να ‘ ρθουνε .
    Να ‘σαι πάντα καλά .
    Όρθιος ,
    Αλύγιστος ,
    Αγονάτιστος ,
    Καπετάνιος ,
    Δάσκαλος ,
    ΑΝΘΡΩΠΟΣ .
    Καλή σου Μέρα . ΕΥΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλημέρα!

    Πρώτη στάση εδώ σ 'αυτό το υπέροχο ιστολόγιο για να γνωρίσω ένα ταξιώτη που υπέροχα γράφει!
    Σταμάτησα γιατί διέκρινα στις λέξεις σου βασικές ηθικές και ανθρωπιστικές αξίες και τον άνθρωπο να υμνείς! Διάβασα αρκετές αναρτήσεις σου και συνεχίζω να διαβάζω γιατί όπως συνηθίζω να λέω με μια καινούργια ανάρτηση δέ πεθαίνει μια παλιά!
    Θα μείνω λοιπόν περισσότερο στην γωνιά σου και θα επανέλθω και σε παλαιότερες αναρτήσεις γιατί απ'ότι βλέπω το αξίζεις!
    Είδα ακόμη ότι υπάρχουν γενέθλια εδώ γι'αυτο και εγω να ευχήθώ εμπνευσμένες λέξεις και την τύχη που εσύ επιθυμείς!

    Την καλημέρα μου σου αφήνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κι ελπίζω ν' αντέξετε για πολύ, κι ας πέφτετε στα σπαθιά κι ας κόβεστε.

    Εγώ παλεύω να λύσω τις εξισώσεις του ελέυθερου χρόνου μου, γι' αυτό σημειώνω απουσίες, αλλά ελπίζω πως τελικά θα βρω μιαν έξοδο κινδύνου.

    Αφού το χαίρεσαι, να το συνεχίσεις..

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μακρινέ μου Φίλε Γιάννη
    Καλημέρα
    Σ’ ευχαριστώ που είσαι εδώ
    Μεγάλη μου τιμή και χαρά να ξέρω ότι με διαβάζεις.
    Ότι περνάς από τα μέρη μου και μοιράζεσαι τις σκέψεις μου.

    Τα χρόνια του Non Mollare Mai, δεν ξέρω αν θα είναι πολλά
    Με ενδιαφέρει τα είναι καλά
    Με δύναμη και ομορφιά
    Δημιουργικά και Ανατρεπτικά
    Όσο θα είναι έτσι θα ζει
    Μετά ήσυχα θα σβήσει όπως γεννήθηκε

    Καλημέρα Εύχομαι
    Και Άνοιξη Μεγάλη κι Ευωδιαστή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σοφία μου Καλημέρα
    Ένας χρόνος πέρασε κιόλας
    Με αφορμή την Ποίηση συναντήθηκαν οι γραφές μας

    Είναι πολύ όμορφα αυτά που γράφεις
    Ευχαριστώ πολύ πολύ
    Μόνο χαρά και συγκίνηση με γεμίζει η επικοινωνία μας
    Δεν έχω αντιληφθεί διαφωνίες
    Οι οποίες και να υπάρχουν ομορφαίνουν αυτήν την επικοινωνία
    Το επαναστατικός το κρατώ σαν όριο
    Σαν πήχη,…
    Μακάρι,… αλλά δεν είμαι

    Για το «αυθεντικός»: το δέχομαι με χαρά κι αγαλλίαση, ειδικά από εσένα και για αυτό
    Σ’ ευχαριστώ ακόμα περισσότερο.
    Ξέρω και νιώθω ότι γράφουμε με την ψυχή μας
    Και αυτό μετράει για μένα
    Άνοιξη Όμορφη να Συναντάς στο διάβα σου
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Φαίδρα μου
    Φίλη μου ξεχωριστή
    Ξεχωριστή Ποιήτρια
    Η τιμή είναι δική μου!
    Οποιαδήποτε μικρή αξία έχουν, αν έχουν, τα στιχάκια τούτα
    Είναι γιατί γεννήθηκαν από σένα, από δικά σου μοναδικά και υπέροχα ταξιδιάρικα γραπτά όνειρα.
    _Τα παιδιά μου σε διαβάζουν κι αγαλλιάζει η ψυχούλα τους, και ξέρεις καλά πόσο αυστηροί κι άδολοι κριτές είναι τα παιδιά_
    το μοίρασμα της αλήθειας
    ναι αυτό είναι σπάνιο και μοναδικό και το μπορούν μόνο όσοι έχουν μάθει να αγαπούν,… και τώρα, κι από εδώ, μπορώ να πω
    τώρα ξέρω

    «είπαν μια άγνωστη φωτιά σ’ έχει δεσμώτη»
    Είναι Ξεχωριστός( και πως αλλιώς;).
    Είστε Ξεχωριστοί!!!
    Μαγικοί
    δεν ξέρω τι μεγάλο να ΣΑΣ ευχηθώ
    μόνο ίσως ότι κι αν είναι, να το ΖΗΣΕΤΕ ΜΑΖΙ
    ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ
    ΟΠΩΣ ΣΑΣ ΑΞΙΖΕΙ.
    7 Μέρες και Νύχτες την εβδομάδα
    με όλα τα δάση να ανθίζουν στο πέρασμα σας
    με όλες τις ενοχές να υποχωρούν στο αντίκρισμα σας
    τώρα και πάντα!!!


    Τι να πω τώρα;
    Που για σένα τα έχω γράψει όλα;
    Που για σένα γράφω κάθε μέρα;
    Κι ας κινδυνεύω να παρεξηγηθώ_δε με νοιάζει καθόλου!!
    Κι ας πληρώνω με άπειρα δάκρια
    Χαράς και πίκρας ότι γράφω για σένα
    _Με άπειρες ακυρώσεις στιγμών και άδικες νουθετήσεις,…λέω τόση κακία,…γιατί;_
    Εύχομαι στον καθένα να νιώσει αυτήν την ιδιαίτερη Χαρά: να γράφεις ξέροντας ότι αυτός, που πρώτος θα σε κρίνει, είναι ο καλύτερος!!!
    Πολύ ψηλά με έχεις κάνει και πετώ καλή μου Φαίδρα
    Κι ας πέσω δε με νοιάζει.
    Μου αρκεί που μου έδειξες το δρόμο
    Κι ας ξέρω ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρω
    Ξέρω όμως που είναι ο πήχης.
    Και μόνο για αυτό θα μπορούσα να σε Ευχαριστώ
    σ’ όλη μου τη ζωή…
    Ελπίζω μόνο, να μπορώ με τη στάση μου να υπερασπίζομαι αυτό το Ακριβό και Μοναδικό Δώρο που μου έχεις κάνει: Τη Φιλία μας.
    Την Άνοιξη την Έχεις
    Να την Χαρείς
    Να την Μοιράζεις
    Να είσαι πάντα καλά
    Σ’ Ευχαριστώ Βαθιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ζητώ από όλους να με συχωρέσετε που καθυστερώ να σας απαντήσω, θέλω να είναι και οι απαντήσεις μου ξεχωριστές όπως και οι δικές σας γεμάτες αγάπη και συγκίνηση γραφές,…

    Ελπίζω στην επιείκεια σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Λουκία μου
    Σ’ ευχαριστώ για τον τρόπο με τον οποίο
    Βλέπεις το Non Mollare Mai
    Η περιπέτεια αυτή αποτελεί πρωτόγνωρη εμπειρία για όλους μας
    Είναι ίσως η πρώτη φορά που όλοι μας, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, εκθέτει ανοιχτά τις απόψεις του και τις σκέψεις του
    Τις γραφές του και τις μικρές ή μεγάλες απόπειρες του.
    Σ’ αυτή την περιπέτεια όπως και σε όλες μέχρι τώρα, μπήκα με πάθος, με ενθουσιασμό και με ειλικρίνεια,…κι έτσι συνεχίζω,…στο διάστημα αυτό
    Χάρηκα και απογοητεύτηκα, πολλές φορές
    Πίστεψα και δικαιώθηκα,…

    Ανεξάρτητα από τις προθέσεις και τα λεγόμενα, αυτό που μετράει πάντα είναι η πράξη:
    Και είμαι περήφανος για κάθε λέξη, δάκρυ, φράση ή άποψη, που άφησα εδώ στο Non Mollare Mai και στα σπιτικά των Ακριβών Φίλων μου.
    Ακόμα κι αν οι δρόμοι μας, με μερικούς απ’ αυτούς χώρισαν, νιώθω μεγάλη χαρά και τιμή για την επικοινωνία που είχα μαζί τους,…

    Βέβαια, ούτε μια στιγμή δεν ξέχασα ότι η ζωή είναι πιο κει,… και είτε τη ζούμε, είτε γράφουμε για αυτήν κλαψιάρικα σονέτα, είναι ένας εφιάλτης αυτός, που δε θέλω να τον ζήσω,…

    Ελπίζω για όσο υπάρχει το Non Mollare Mai
    Να αποτελεί ένα μικρό παράθυρο να τρυπώνει το φως
    Τώρα για αστέρι μάλλον δε θα προλάβει,… άλλωστε υπάρχουν τόσα Αστέρια ψηλά, πολύ ψηλά στον Ουρανό
    Ας Ανοίξουμε την ψυχή μας
    Το Φως τους να μας λούσει
    Ας απλώσουμε τα χέρια μας και ας τα ευχαριστούμε με την καλή μας την καρδιά, για την άδολη ευεργεσία τους.

    Με συγκίνηση σου θυμίζω κάτι που μου είχες «γράψει» με τα γράμματα της Αγαπημένης μας Γιάννας, στην πρώτη σελίδα του «Πως δενότανε τ’ ατσάλι» Άνοιξη ήταν θαρρώ του 1980

    «Δεν είναι να μάθεις , μόνο εκείνο που είσαι,
    είναι να γίνεις ότι ζητάει η ευτυχία του κόσμου
    να φτιάχνεις την ευτυχία του κόσμου.
    Σπίτι μας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ εκείνο που έχουμε
    Είναι εκείνο ΠΟΥ ΧΤΙΖΟΥΜΕ.
    Δεν έχει τοίχους η χαρά!
    Δεν έχει χώρισμα η αγάπη.
    Ψωμάς του κόσμου, πιτσιλισμένος από το αλεύρι των άστρων και το αίμα των ανθρώπων, ζυμώνω την καρδιά μου, μες στη σκάφη του Ήλιου και φτιάχνω τα φαρδιά ψωμιά του τραγουδιού μου, να μην πεινάσει φως ο κόσμος…»

    Δεν έχω τίποτα άλλο να σου γράψω, με δάκρυα στα μάτια,… και μετά από τριάντα χρόνια,… νομίζω πως πρέπει τουλάχιστον να απαντήσεις στον εαυτό σου: πως ήταν εκείνος ο πιτσιρικάς που σε μάγεψε,... και πως είναι τώρα τούτος ο γέρος που κοιμάται στα κεραμίδια του σπιτιού του κάθε βράδυ,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ένας χρονος
    Λέξεις, σκέψεις, όνειρα
    επιθυμίες, λύπες, χαρές
    ελπίδες, απογοήτευση, εκπλήρωση
    φίλοι, νέοι και παλιοί

    Ένας χρόνος
    ωμής δημιουργίας και έκφρασης...
    άλλωστε μόνο έτσι γίνεται και αξίζει

    Να ευχηθώ να συνεχίσεις,
    όταν ξέρω οτι θα συνεχίσεις
    με τον έναν ή τον άλλο τροπο...?!

    Να ευχηθώ κουράγιο,
    όταν έμπρακτα και καθημερινά το δείχνεις...?!

    Να ευχηθώ έμπνευση,
    όταν είμαι σίγουρος πως η δική σου
    και ατέλειωτη και ιδιαίτερη είναι...?!
    ΄
    Εύχομαι εγωιστικά να συνεχίσεις να μοιράζεσαι
    μέρος αυτού του κόσμου σου με εμάς
    αφού πολλές φορές εκφράζεις και δικές μας πλευρές,
    και εμείς να βρούμε την ικανότητα να κατανοούμε εσένα και τις σκέψεις σου
    όπως ακριβώς είναι
    χωρίς παρεξηγήσεις...

    Χρόνια άτακτα

    Φίλος και Μαθητής Σου
    Λευτέρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μαρίνα μου
    Της απόγνωσης καθάρια μου ματιά

    Ένας χρόνος πέρασε
    Οι λέξεις μπορεί να χιλιάσουν
    Τα δρεπάνια και τα βαθιά κόκκινα όνειρα
    Μπορεί ν’ ανθίσουν
    Οι ήττες θα γράψουν νέα σύμβολα
    Και θα βουτήξουν στη φλέβα μας για αυθεντικότητα

    Σιωπηλές φωνές
    Και βροντερά όχι σημάδεψαν τούτο το κατώφλι

    Ίσως ο χρόνος δοκιμάσει
    Ίσως και να με δαμάσει
    Τότε θα σωπάσω,…

    Για πάντα

    Οι διαχωριστικές γραμμές των ρευμάτων
    Αυτό περιγράφουν
    Τον τρόπο που καθορίζουν τις γραφές μας και τη στάση μας
    Τα Άξια πρόσωπα που ευτύχησα να φιλοξενήσω εδώ,…

    Σ’ Ευχαριστώ
    Και πάλι για όλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Σταυρούλα μου

    Κάθε φορά που διαβάζω τις αλήθειες σου,
    Βουρκώνουν τα μάτια και τα πράγματα τριγύρω παίρνουν εκείνη την παραμορφωμένη επίπλαστη εικόνα που τα δάκρυα μόνο χαρίζουν, φυλακίζοντας τη στιγμή στην αιωνιότητα,…
    Επίσης με χαρά διαπιστώνω, και όχι μόνο εγώ, ότι εξακολουθείς και γράφεις πολύ όμορφα,…
    Ίσως το πιο δυνατό σημείο από αυτό, το όμορφο, που μου άφησες είναι αυτό:

    «Σε νιώθω,
    μα δε σε αποκρυπτογραφώ πάντα.
    Ίσως γιατί σ' όλους τους ποιητές του κόσμου
    θ' αναζητούσα εμένα,
    σε σένα όμως
    ΑΝΑΖΗΤΑΩ, απεγνωσμένα, ΕΣΕΝΑ.
    Τις ανομολόγητες αλήθειες μου
    ψάχνω στους ποιητές.
    Να πουν αυτοί όσα εγώ θέλω
    μα δεν τολμώ.
    Τις αλήθειες σου
    που επιμελώς, τρυφερά,
    μου κρύβεις,
    για να μη με τρομάξεις,
    ίσως,
    αναζητάω σε σένα και
    δυσκολεύομαι.
    Όμως σ' ακολουθώ!
    Πάντα αυτό έκανα.
    Καυχιέμαι για τούτη την πρωτιά
    της "ασκούμενης μαθήτριας"
    έστω κι αν έχουν ασπρίσει
    τα μαλλιά μου.
    Σημείωνε τις συντεταγμένες
    Καπετάνιε, Καπετάνιε μου.
    Με κανόνα και διαβήτη
    χάραζε την πορεία
    κι εγώ
    "φύσει" και "θέσει"
    μοναχική, καρτερική,
    διψασμένη στους αιώνες
    για γνώση, όραμα κι αλήθεια
    ασκούμενη μαθήτρια του
    "ποιείν" ομορφιά
    θα προσπαθώ!»

    Ξέρεις καλά ότι με τις συντεταγμένες στον πίνακα τα πάω καλά,….
    Στις άλλες συντεταγμένες είναι δύσκολο και για μένα,…
    Σου είπα και την πρώτη φορά που με «ανακάλυψες» εδώ, πρέπει να αντέχεις,…

    Τα κομμάτια στα οποία αναφέρθηκες δίνουν το στίγμα του ασυμβίβαστου Non Mollare Mai,…
    Ελπίζω πάντα να είναι έτσι

    Σ’ Ευχαριστώ Βαθιά που είσαι εδώ.
    Με κάνεις περήφανο
    Σε φιλώ γλυκά Αδελφούλα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ζητώ και πάλι να με συχωρέσετε που καθυστερώ να σας απαντήσω,…μια βαριά ίωση με ταλαιπωρεί από χθες και με περιβάλλει με μια άχρηστη νωθρότητα,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. βασίλη μου, να είσαι πάντα καλά και δημιουργικός. να μας χαρίζεις όμορφες λέξεις και σκέψεις έτσι όπως μοναδικά ξέρεις να κάνεις...

    :)

    φιλιά βρόχινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Καλησπέρα Καπετάνιε, Καπετάνιε μου!
    Γράφω καθ' υπαγόρευση.
    "Παιδάκι μου χρυσό,
    Βασιλιά μου
    η μανούλα σου είμαι.
    Μάζεψα χόρτα. Έλα να φας πίτα.
    Ένα φιλί απ' το μπαμπά σου.
    Την ευχή μου
    ευχημένε μου.
    Την ευχή μου παιδί μου.
    Καλό βράδυ!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Είναι αργά,η νύχτα με έχει σχεδόν κοιμίσει μα θα σου γράψω
    Είναι νωρίς μέσα μου, μα πάλι θα σου γράψω
    Είναι τόσο δυνατό, τόσο καθάριο, τόσο πλούσιο αυτό μέρος
    Είναι τόσο αληθινή η έκφραση, τόσο ωμή η συγκίνηση
    Τόσο δύσκολα μου βγαίνει ένα ποτάμι σκέψεις, άταχτες ακόμα, δεν κάθονται
    Αλλά ας είναι, έτσι είναι καλύτερα, δεν κάθονται όλα, δεν ταχτοποιούνται
    Μόνο συγκίνηση διαπερνά τις αισθήσεις μου διαβάζοντας τα σχόλια των δικών σου ανθρώπων. Ανατρίχιασα με την αγάπη και τον θαυμασμό της μητέρας, της αδερφής, της κόρης, των συνοδοιπόρων, των φίλων, των καπετάνιων…τι ευτυχία να έχεις δίπλα σου τόσο υπέροχους ανθρώπους…
    Περίεργο συναίσθημα, σαν να σε ξέρω τόσο βαθιά, μα δεν έχω ούτε την μορφή σου
    Ένας χρόνος λοιπόν…ένας καινούργιος τόπος που μας έχει ταξιδέψει στα πιο ωραία μέρη, στα πιο απόκρημνα μονοπάτια του μυαλού σου, στην πιο προσωπική σου αλήθεια, στην πιο ωραία διαδρομή, αυτή προς τον εαυτό σου.
    Φίλε μου γλυκέ, φίλε μου τόσο σημαντικέ, οδηγέ μου στα δικά μου μονοπάτια, να ξερες πόσο συχνά σταματάω και ξεκουράζομαι εδώ, πόσο γεμίζω και αγαλλιάζω με τους στοίχους σου, με την αυθεντικότητα της έκφρασής σου, με το βάθος της γραφής σου, με την δύναμη του πνεύματός σου.
    Πόσο με έχεις βοηθήσει να συνεχίσω να υπάρχω κι εγώ σε αυτόν τον τόπο, και μόνο που ξέρω πως η ματιά σου θα περιπλανηθεί στους δικούς μου στίχους…
    Εδώ είναι ο βράχος μου, η σταθερά μου, το σημείο αναφοράς μου.
    Τι δώρο να σου κάνω, σε αυτά τα πρώτα γενέθλια, σε αυτή την γέννηση της πνευματικής έκφρασης, μόνο τον βράχο μου έχω, εκεί που κάθομαι πριν βουτήξω και στον χαρίζω με όλη μου την αγάπη, και με όλη μου την τιμή.
    Ήσουν είσαι και θα είσαι το πιο ψηλό σημείο…
    Ενός έτους, και όμως τόσο ώριμο το γέννημά σου. Σαν να ήταν έτοιμο από χρόνια τώρα…
    Σε ευχαριστώ για την ουσία που βάζεις
    για την στοργή που αγκαλιάζεις
    για την φροντίδα,
    για το άγγιγμα, -το νοιώθω κάθε φορά που σχολιάζεις-
    για τον εαυτό σου που μας αφήνεις να γνωρίσουμε
    για την αυθεντικότητά σου, που είναι και το μεγαλύτερό σου χάρισμα,
    υπέροχε!
    Δάσκαλε, εσύ
    πατέρα
    Μην σταματήσεις ποτέ να μας τροφοδοτείς, να μεγαλώνουμε κι εμείς, μαζί με το «παιδί» σου που φύσηξε το πρώτο του κερί.
    Τα καλύτερα μας ταξίδια μπορεί να μην τα έχουμε ταξιδέψει ακόμα…
    Σε φιλώ από καρδιάς
    Και με μια συγκίνηση που κάνει την γραφή μου να τρέμει
    μυρσίνη

    ΥΓ. θέλω να είμαι σε όλα τα γενέθλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Είναι πραγματικά περίεργο το πώς ένα μικρό παραθυράκι στον τοίχο του νετ μπορεί να σου χαρίσει ένα τόσο μεγάλο κομμάτι ορίζοντα. Ανώνυμα μεν, χωρίς πρόσωπο, μάτια, χαμόγελο, όμως με ατόφια κομμάτια ψυχής σε ένα ατέρμονο αλισβερίσι που μόνο να δώσει μπορεί. Ακόμα και όσον αφορά εμάς τους ίδιους, δεν είναι εκπληκτικό το πώς βλέπουμε σκέψεις ασαφείς που αιωρούνται μέσα στο κεφάλι μας, συναισθήματα, διλήμματα, ιδέες, να αποκτούν σάρκα και οστά και να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας; Δεν είναι εκπληκτικό το πόση δύναμη μπορούμε να χαρίσουμε σε κάποιες μαύρες κουκίδες που στοιχίζονται πάνω σε μια κατάλευκη οθόνη και πόση ικανοποίηση εισπράτουμε όταν βλέπουμε συνοδοιπόρους σ' αυτό το ταξίδι που συμπάσχουν και συμπράττουν μαζί μας;
    Χαίρομαι που οι ηλεκτρονικοί δρόμοι μας διασταυρώθηκαν, είμαι ευτυχής γι' αυτό, και εύχομαι μέσα από τα βάθη και τα πλάτη της καρδιάς μου να' σαι καλά και να γιορτάσουμε μαζί αμέτρητα ακόμα γενέθλια και άλλα τόσα ταξίδια.

    Πολλά φιλιά δάσκαλε, φίλε, εμπνευστή, καπετάνιε - καπετάνιε μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Δάφνη μου
    Οργή Σημαδεμένη του Νοέμβρη
    του Ασυμβίβαστου Κραυγή!!!

    Όπως σου έχω γράψει ξανά
    Αυτό είναι μόνο δικό σου
    Δεν μπορεί κανείς να σου το πάρει
    Είναι δικό σου και λίγο… δικό μας

    Ξέρεις ότι οι ήρωες από τα βιβλία δεν μου λένε και τίποτα,….
    Αφού ξέρεις ότι θέλω να ζω κι όχι να διηγούμαι,…

    Επίσης το γήρας το έχω σπουδάσει, το έχω κυνηγήσει
    Το έχω φορέσει, το έχω δαμάσει, το έχω αποδεχτεί,…
    Και το κοροϊδεύω και λίγο,…

    Μέσα σε άπειρες δυσκολίες
    Ξέρεις ότι ζω το σήμερα
    Μέσα σε απειροελάχιστα δευτερόλεπτα
    Δίνω στην κάθε μέρα το δικό της χρώμα
    Ή τουλάχιστον προσπαθώ,…
    Έτσι υπήρξε και το Νon Μollare Μai
    Αυτό θέλω να αναδεικνύει με κάθε του ανάρτηση.
    Δεν είναι εύκολο, ήδη νιώθω στεγνός από έμπνευση, περίεργο για Άνοιξη, ίσως να είμαι και επηρεασμένος από την εβδομάδα της βαριάς ίωσης, … για όσο θα μπορώ θα υπάρχει,… μετά σιωπή
    Μου αρέσει κι η Σιωπή προετοιμάζει την καταιγίδα που θα έρθει

    Χαίρομαι τόσο που είσαι εδώ
    Πάντα και τώρα.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Σταυρούλα μου για το mathematica ήδη έγραψα
    Υπήρχε σαν σκέψη από την αρχή
    Οι δυσκολίες ήταν τεχνικές. Ελπίζω τώρα να ξεπεράστηκαν.
    Εξέτασα τη δυσκολία που ανέφερες σε σχέση με την ανάρτηση σχολίου δεν διαπίστωσα κάποιο πρόβλημα
    Δοκίμασε ξανά και πές μου.
    Φτάνει ο καιρός και ετοιμαζόμαστε.
    Ελπίζω να βοηθήσει και το mathematica στην νικηφόρα έκβαση της Μάχης.

    Καλημέρα και ευχαριστώ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Εύη μου και μόνο για αυτό:

    «Ένα χρόνο τώρα μαζεύω ευλαβικά ,
    κάθε στεναγμό και κάθε λέξη που τον φιλοξενεί ,
    είτε για να τον μοιραστώ με όσους σε Αγαπάνε ,
    είτε , και είναι αυτές οι φορές οι πιο πολλές ,
    για να τον κρύψω μέσα μου ,
    μη και τον βρουν και πικραθούν έτσι πολύ που σε Αγαπάνε .»
    Σ’ Ευχαριστώ βαθιά.
    Να τα κρύβεις μέσα σου αυτά που θα τους πονέσουν.
    Γιατί δεν ξέρουν,…και είναι αργά τώρα για να μάθουν,….

    Ευχαριστώ και χαίρομαι που ταξιδεύεις μαζί μου εδώ στο Νon Μollare Μai

    Καλημέρα στην Όμορφη Πάτρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Aenaos

    Καλώς ήρθες στο Νon Μollare Μai
    Σου ζητώ να με συχωρέσεις για την καθυστέρηση στην απάντηση μου. Μια βαριά ίωση με ταλαιπώρησε για μια βδομάδα.
    Χαίρομαι που τα βρήκες εδώ τόσο όμορφα,…
    Συμφωνώ με αυτά που έγραψες για τις παλαιότερες αναρτήσεις
    Όλα είναι κομμάτι δικό μας γραμμένο με αλήθεια και πόνο τις πιο πολλές φορές,…
    Ελπίζω να βρεις ενδιαφέρον και σε παλιές αναρτήσεις,… μερικές είναι τόσο μετωπικές,…
    Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη
    Και ελπίζω τώρα να τα λέμε
    Καλή σου μέρα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Κυρά του Φεγγαριού
    Αγαπημένη Φίλη Luna
    Δεν ξέρω αν θα αντέξουμε για πολύ
    Ειλικρινά νιώθω στεγνός, ελπίζω να είναι παροδικό,…

    Τα σπαθιά που γράφεις κόβουν
    Βαθιά κι έξυπνα
    Λοβοτομή,…

    Άσε άλυτες τις εξισώσεις
    Και ζήσε
    Ήδη είσαι επίλεκτο μέλος της ομάδας του
    Νon Μollare Μai
    Δεν χρειάζεται να ανατρέχουμε σε απουσιολόγια και σε επιβεβλημένες παρουσίες,… τα έχουμε πεί αυτά.
    Σ’ Ευχαριστώ που είσαι εδώ
    Χαίρομαι τόσο πολύ κάθε φορά.
    Αυτό φτάνει

    Όταν βρεις την έξοδο κινδύνου ξέρεις εσύ,…
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Λευτέρη μου
    Κρατώ στη μνήμη, την πρώτη σου αντίδραση όταν διάβασες για πρώτη φορά το: «στην άσπρη διαχωριστική γραμμή των ρευμάτων», όχι εδώ, άλλα στον Προμηθέα, όταν το είχε αναρτήσει η Φαίδρα και έχοντας βάλει το όνομα, όπως το συνηθίζει, στο τέλος της ανάρτησης, με πήρες στο τηλέφωνο, για να επιβεβαιώσεις ότι αυτό που διάβαζες το είχα γράψει εγώ……
    Πριν δεις το όνομα σκέφτηκες ότι μόνο εγώ θα μπορούσα να το είχα γράψει,… τι να πώ;

    Αυτό και μόνο μου αρκεί και με τιμά,…

    Κι εγώ δεν ξέρω τι ήταν αυτό που όπλισε τα χέρια μου και το έγραψα. Ήταν μια πρώιμη Άνοιξη μέσα στο Χειμώνα, ξαφνική κι αναπάντεχη,… όσο το διαβάζω τόσο μου αρέσει και περισσότερο και μου φαίνεται ότι θα είναι το τελευταίο μου,… ίσως να είναι και καλύτερα έτσι,…
    Θα δούμε
    Αν συνεχίσω θα είσαι εδώ
    Θα είσαι μέσα σ’ αυτά που θα γράφω
    Θα ισορροπείς κι εσύ ανάμεσα σε καθημερινές κι αργίες,…
    Αν σταματήσω για λίγο ή πολύ θα βρούμε άλλους τρόπους να πετάμε με τα όνειρα μας
    Όλα είναι όμορφα και συμβαίνουν μιας και τα αντέχουμε,…. Για σκέψου να μην έρχονταν να μας συναντήσουν,……

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Καλή μου Νεράιδα
    Σ’ Ευχαριστώ για τις όμορφες ευχές σου
    Και γιατί είσαι εδώ από τα πρώτα κιόλας ταξίδια του Νon Μollare Μai
    Σου στέλνω την σκέψη μου
    Κι ένα φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. αχ ρε Μάνα
    Αν έτρωγα πίτα, απ’ τα χέρια σου
    Ξέρω ότι θα σου έδινα μεγάλη χαρά
    Ικανή να καλύψει την απόσταση
    Την τόσο μεγάλη
    Την τόσο μακροχρόνια,…
    (Που καταντήσαμε
    Να σου στέλνω ηλεκτρονικά φιλιά)

    Σ’ Αγαπάωωωωωωω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Phil Collins!!!Paradise!

    Σε διαβάζω τον τελευταίο καιρό, και σκέφτομαι τα καλύτερα, τόσο, που δεν σου αφήνω σχόλιο γιατί φοβάμαι ότι δεν τα αντιπροσωπεύει.

    Mέχρι σήμερα, που η αφορμή ήταν το τραγούδι έκπληξη. Αγαπημένος ο collins και το τραγούδι χρωμάτισε τη μέρα. Καλημέρα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Είναι όμορφο και δύσκολο να είναι κάποιος έμπνευση για κάποιον άλλον.
    Και η αγαπημένη blogοφίλη Φαίδρα,είναι για πολλούς/ες. Όλα Τέλεια!!

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Μυρσίνη μου
    Με συγκίνησε τόσο πολύ αυτό το σχόλιο σου.

    Σ’ Ευχαριστώ από τα βάθη της Καρδιάς μου.

    Σ’ Ευχαριστώ γιατί ένιωσα πραγματικά ότι αυτόν τον ένα χρόνο που ανοίγω τη ψυχή μου δεν έκανα λάθος, δεν είναι όλοι ίδιοι. Ότι Αξίζει τον κόπο να αφήνεσαι ακόμα και στο net λέγοντας την Αλήθεια για τον εαυτό σου, αργά ή γρήγορα θα μείνουν δίπλα σου αυτοί που πραγματικά νιώθουν αυτά που γράφεις. Χαίρομαι τόσο πολύ που σε συνάντησα, που πήρα το θάρρος να βουτήξω μαζί σου στα βαθιά. Δεν περίμενα ούτε στο καλύτερο μου όνειρο ότι μόλις σε έναν χρόνο θα συναντούσα τόσο σημαντικούς κι αξιόλογους ανθρώπους.

    Για αυτό το Ευχαριστώ είναι Βαθύ και Μεγάλο!

    Θα το κρατήσω το σχόλιο σου σαν ένα από τα καλύτερα δώρα που μου έκαναν ποτέ.
    Όχι γιατί γράφεις όμορφα λόγια για μένα,(αυτά έτσι κι αλλιώς, ελέγχονται κάθε μέρα,…)
    Αλλά γιατί γράφεις όμορφα.

    Γιατί το Νon Μollare Μai θέλω να είναι έτσι ακριβώς όπως το εισπράττεις εσύ.

    Μόνο τότε αξίζει να συνεχίσει να υπάρχει.
    Και δε σου κρύβω ότι νιώθω αμήχανα, όταν ξέρω πως περιμένετε αυτά που θα γράψω. Με φοβίζει λίγο αυτή η κατάσταση, ιδιαίτερα τώρα που περνώ μια περίοδο που η Σιωπή απαιτεί να την ακούσω και να σωπάσω. Νιώθω να στερεύουν μέσα μου η δύναμη και η ανάγκη να αντισταθώ.
    Ο βράχος σου καλή μου Μυρσίνη νιώθει κουρασμένος
    Κιόλας στα πρώτα του γενέθλια,…
    Όμως Εσύ, εκτός από τα πολύ όμορφα και κολακευτικά λόγια, έγραψες και πολλές αλήθειες:
    « Σαν να ήταν έτοιμο από χρόνια τώρα…»
    έτσι είναι, το Non Mollare Mai είναι έτοιμο από χρόνια πριν,…
    «για την φροντίδα,
    για το άγγιγμα, -το νοιώθω κάθε φορά που σχολιάζεις-»
    ναι μόνο έτσι θέλω να σχολιάζω με φροντίδα κι άγγιγμα όπως άλλωστε κι εσείς εδώ,…

    Δεν έχω λόγια να σε Ευχαριστώ
    Εύχομαι πάντα εδώ να βρίσκεις απάγκιο
    να ακουμπάς ταξίδια και φλόγα που κανείς δεν είχε αποδεχτεί,…
    Εύχομαι να γράφω όμορφα για όσο μπορώ, για Σας
    Κι όταν σωπάσω να σωπάσω όμορφα ακούγοντας τα δικά Σας όμορφα τραγούδια
    Να σχολιάζω Με Άνοιξη και λουλούδια, τους όμορφους στίχους Σας, τα Νεανικά Όνειρα Σας,…

    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

    Με συγκίνηση κι Αγάπη σου στέλνω την Καλημέρα μου
    Κι ένα μεγάλο Φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Αγαπημένη φίλη Ευαγγελία

    Κι εγώ χαίρομαι που οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν
    Είσαι κι Εσύ Παλιό και Επίλεκτο Μέλος της ομάδας του Non Mollare Mai.
    Είναι όπως ακριβώς τα είπες,…
    με μικρές αφορμές,…
    «βλέπουμε σκέψεις ασαφείς που αιωρούνται μέσα στο κεφάλι μας, συναισθήματα, διλήμματα, ιδέες, να αποκτούν σάρκα και οστά και να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας; Δεν είναι εκπληκτικό το πόση δύναμη μπορούμε να χαρίσουμε σε κάποιες μαύρες κουκίδες που στοιχίζονται πάνω σε μια κατάλευκη οθόνη και πόση ικανοποίηση εισπράττουμε όταν βλέπουμε συνοδοιπόρους σ' αυτό το ταξίδι που συμπάσχουν και συμπράττουν μαζί μας;»

    Σ’ Ευχαριστώ Ευαγγελία μου για τις ευχές.
    Ελπίζω κι εγώ να γιορτάζουμε μαζί τις μεγάλες και τις μικρές στιγμές του Non Mollare Mai.
    Δεν ξεχνώ ποτέ ότι ήσουν εδώ, σε πολύ δύσκολες στιγμές, όταν φυσούσε δυνατά η μοναξιά κι η απαξίωση,…
    Επίσης δεν ξεχνώ ποτέ τις ιδιαίτερες τιμές που έχει δεχθεί από Σένα το Non Mollare Mai,…

    Φιλία σου στέλνω και την σκέψη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Aura
    Καλημέρα!
    Σε υποδέχομαι με ένα μεγάλο χαμόγελο στο Non Mollare Mai.

    Σε έχω επισκεφτεί κι εγώ, πολλές φορές,…
    Πολλές φορές έχω σταθεί σε φωτογραφίες σου (κυρίως ασπρόμαυρες), έχω μείνει άφωνος με την πολυχρωμία και το βάθος κειμένων σου,…

    Να θυμηθώ «Δεν έχει «αλλά» ούτε την Τρίτη.»
    «καταφύγιο», «λοιπόν μ’ αγαπάς;
    Έχω ακούσει με προσοχή τις μουσικές σου, άγνωστες οι πιο πολλές για μένα,…
    Έχω δυσκολευτεί,… με τα μεγέθη των γραμματοσειρών που χρησιμοποιείς,…
    Χαίρομαι που είσαι εδώ με αφορμή τον Phil Collins
    Χαίρομαι που είσαι εδώ,…
    Καλημέρα
    Και Εύχομαι Μια Άνοιξη γεμάτη λουλούδια και φλόγα να σε Συναντήσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Aura
    Σε σχέση με την έμπνευση
    Χαίρομαι ακόμα περισσότερο που σε υποδέχτηκα εδώ στο Non Mollare Mai με αφορμή αυτό το κείμενο, που είναι εμπνευσμένο από ένα κείμενο της κοινής μας φίλης Φαίδρας
    Όπως είπες κι εσύ η Φαίδρα εμπνέει όλους τους φίλους της να γράφουν γενικώς κι ειδικώς
    Το «Στην άσπρη διαχωριστική γραμμή των ρευμάτων» είναι ένα τέτοιο κείμενο
    Για μένα ίσως το καλύτερο μου
    Έτσι νιώθω,… και ίσως και καταραμένο,…με την έννοια, ότι γράφω μετά από αυτό, μου φαίνεται μικρό και λίγο,… ελπίζω να είναι παροδικό,…
    Όλα είναι τέλεια
    Και πολύ όμορφο να αποτελείς έμπνευση για κάποιον,…
    Σε Χαιρετώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»