«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

Όνειρο στο Βουλγαρέλι


Ξυπόλητος, πέφτει από ψηλά
Κάθε φορά το ίδιο όνειρο
Εξαφανισμένος
Νιώθει τις παγωμένες ράγες στις πατούσες του
Δε φοβάται
Με ένα κουταλάκι σε σχήμα καρδιάς
Ανακατεύει
Κοίλο.
Μπαίνει μέσα στο χώρο και στο χρόνο
Αντιστρέφεται
Οι διαστάσεις του παραμορφωμένες
Οι ανοχές των βιδών αλλοιωμένες
Τρίζουν απρέπεια
Οι αντοχές μηδαμινές
Φτύνουν ανάγκη

Σπάζει κρύσταλλο, πάγος και συνήθεια
Μιλάει σιγά
Σχεδόν αμίλητα σέρνεται
Όσο η ηχώ από τη μύτη του μολυβιού
Που χαράσσει το ρυθμό στο χαρτί,
Να τον καλύπτει

Ακούει μέσα στην Απουσία
Εξασκημένος χρόνια
Στην έλλειψη βαρύτητας

Κλειδωμένος
Ίπταται πάνω από τις συνθήκες
Ικανές κι Αναγκαίες
Στο κενό

Αραχνιάζει πάνω στις οκτάγωνες συγκεντρώσεις
Μεγαλώνει το εύρος, η φτώχεια και η ασυμμετρία

Απορροφημένος από τη νέα ματωμένη υπέρβαση
Υποθηκευμένη κι αυτή,…

Βαδίζει αργά, αδιάφορα
Μακριά

Μαζεύει τα ενθύμια
Σωρό πάνω στο ράφι
Τα κλειδώνει βαθιά στα παλιά ντουλάπια
Ανάμεσα σε ξεφτισμένες ανεμόσκαλες,
σκουριασμένες αλυσίδες,
δάφνινα στεφάνια οίκτου
και πεταμένα τραγούδια


Δεν αντέχεται η αλήθεια
Έτσι δίκοπη που είναι

Από τη μια
το σιγανό μουρμουρητό του θανάτου
Από την άλλη το παρατεταμένο μούδιασμα
Που του χάρισε εκείνο το ατέλειωτο φιλί

Στη γωνιά
Τον βρίσκει η Άνοιξη
Πάντα όπου κι αν κρυφτεί

Τα πρόσωπα ταριχευμένα στο χρόνο
Αιώνια να ματώνουν απουσία
Να σιγοτραγουδούν το όριο αντοχής


Και νιώθει
το πέσιμο από ψηλά
Στο βάραθρο
Μόνο
Με αυτή την αίσθηση του
αμετάκλητου βήματος στο κενό,…


......................................................
φωτογραφία:τα βουνά Τζουμέρκα δίπλα στη Μεσούντα.
κάτω το ποτάμι Άραχθος, κοντά στο Στενό που άφησε την τελευταία του πνοή ο Άρης.
τραβηγμένη στις 2 Μάρτη 2009 με το C905


MusicPlaylistRingtones
Create a MySpace Playlist at MixPod.com


4 σχόλια:

  1. Όσο η ηχώ από τη μύτη του μολυβιού
    Που χαράσσει το ρυθμό στο χαρτί,
    Να τον καλύπτει
    Ακούει μέσα στην Απουσία

    Βασίλη το κοίλο κουταλάκι
    σε σχήμα καρδιάς το έχω
    και λέω να το στείλω και σε σένα...

    έχω και την ηχώ από τη μύτη
    του μολυβιού που χαράσσει το ρυθμό
    στο χαρτί αλλά όχι μόνο
    στο χαρτί

    άλλωστε η απουσία χαράσσεται παντού
    στα δέντρα,στα φτερά,
    στα τραγούδια,στη συνουσία,στα μυστικά...
    και μας χαράζει βαθιά

    όμως από κείνη την περιούσια ρωγμή
    του χαράγματος ανατέλλει κάποτε
    ο πιο λαμπρός Ήλιος...

    ξέρω πως το περιμένεις κι εσύ
    όσο κι εγώ

    ίσως,ένας από τους λόγους που αντέχω είναι η συχνή επίκκληση
    του Μονογράμματος του Οδυσσέα

    μ'αρέσει πολύ η σιγανή φωτιά
    των στίχων σου
    περισσότερο γιατί περιμένω
    την ανάφλεξη και
    το παρανάλωμα του πυρός
    να εξαγνίσει εμένα
    την ακτήμονα...

    κι ελπίζω ελπίζω ελπίζω
    καθώς με συνδράμουν ολοένα
    οι φρουρές των αστεριών
    και των κυμάτων

    καλημέρα
    ελθέτω η ποίησή σου
    γεννηθήτω το φως σου
    ως εν ουρανώ
    και υπό της θαλάσσης
    -αναμφίβολα πρόκειται
    για αιρετική προσευχή-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. " Όπου και να ταξιδέψω,
    η Ελλάδα με πληγώνει.."
    ...................................
    Σου στέλνω λίγο αίμα κι από
    τη δική μου την πληγή.
    Το καράβι που ταξιδεύω το λένε
    ΑΓΩΝΙΑ 1983-2009.
    Η Λουκια της δίκοπης ζωής
    Alma Libre

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φαίδρα

    Μένω σ’ αυτήν τη μέρα
    Μένω σ’ αυτήν τη στιγμή
    Μένω σ’ αυτήν την προσευχή

    Η αιρετική προσευχή
    Ανάχωμα στην ελπίδα
    Το μολύβι κυματοθραύστης
    Η απουσία τα αφρισμένα κύματα
    Η άρνηση η λογική της ήττας
    Η μαγεία η ζωή που κραδαίνει σεισμούς

    Πώς να σκάψεις τους βράχους
    Με κουτάλι
    Πόση αρμύρα να κουβαλήσουν τα δάκρυα
    Τρισδιάστατοι τανυστές
    Μπαλώνουν τις ρωγμές
    Έξυπνα τις ταριχεύουν

    Η σιγανή φωτιά
    Πυρώνει σίδερο
    Σπαθί ακονίζει
    Όμως δεν έχω μάτια
    Τα σμίλεψε η νύχτα λεία
    Η ανάφλεξη ελεγχόμενη
    σε κενό παραπαίει
    δεν έχω χέρια
    Οι φρουρές των αστεριών
    Και των κυμάτων, κατ’ επανάληψη
    Πρόδωσαν και προδόθηκαν
    Δεν έχω πίστη

    Μόνο αμίλητο νήμα
    Να
    Υφαίνουν οι Σιωπές

    Άλλους κώδικες
    Άλλες θύελλες
    Ανείπωτες φράσεις
    Αδάμαστες εμμονές
    Πρωτόγνωρες ελευθερίες

    Άλλες αιρετικές προσευχές

    Αυτό που κρύβεται
    βαθιά στη σκόνη
    Να βρεθεί και να πετάξει

    Μόνο
    Σιωπή να βρεις διέξοδο
    Κι αδιέξοδο,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λουκία

    Με το αίμα
    Γνωστής αγιάτρευτης πληγής
    Ταξιδεύω κι εγώ
    Ίσως λίγα χρόνια περισσότερα
    Ίσως λίγο περισσότερο γελασμένος
    Ίσως λίγο περισσότερο γελαστός

    Σίγουρα όμως περισσότερο γερασμένος

    Αφού χάρισα το μαγικό βοτάνι
    Αντιστροφής του χρόνου
    Και παράτασης της νεότητας
    Που Μάγισσες και Νεράιδες μου το είχαν εμπιστευτεί,…

    Συνεχίζω να βαδίζω, ανέντιμος
    Πουλώντας παραμύθια ψεύτικα
    Σ’ όλους αυτούς που λαθεμένα συνεχίζουν
    _ευτυχώς λιγοστεύουν τελευταία_
    Να μ’ αγαπούν
    Να με πιστεύουν
    Να μ’ ακολουθούν
    Στα άγνωστα σοκάκια
    Και όπως εύκολα διαπιστώνεις
    Ανέντιμα μόνος

    Τι κρίμα που δεν μπορώ να κάνω προσευχές
    Τι κρίμα
    Παιδί της Άνοιξης
    Που είμαι καταδικασμένος να Χαμογελώ
    Τι κρίμα που με μάθατε στις καταιγίδες μπροστά
    Μετωπικά να στέκομαι

    Τι κρίμα που δεν κλαίω
    Πάνω στο μνήμα μιας υπέροχης τριαντάχρονης
    Μοναδικής Υπέρβασης
    Τι κρίμα που γράφω με το σάπιο αίμα μου
    Καρικατούρες «ονείρων χτεσινών»
    Τι κρίμα που το δικό μου καράβι
    Το λένε Θύελλα 1979-2009
    Το λένε Ανατροπή 1979-2009
    Το λένε Εσμεράλδα 1979-2009
    Τι κρίμα που δεν υποτάσσομαι
    Στη μιζέρια της βαλτωμένης επαρχίας μου

    Τι κρίμα που το τέλος
    Εγώ με τα δικά μου χέρια θα το δώσω
    Μ’ όλη εκείνη τη μεγαλοπρέπεια
    Που ορίζει η άθλια μετριοφροσύνη του φόβου και της δειλίας μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»