«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Vivere Pericolosamente


Όταν ο χρόνος σταματά,
Κι η ατίθαση φόρτιση
τυφλή καλπάζει
όταν η λύπη μεθά
απ’ το κρασί των θηλών
και άπληστη η λήθη προστάζει

τότε η στιγμή
κυρίαρχος δείκτης
σφοδρός καταλύτης
Ακυρώνει δεσμούς τυπικούς

Διογκώνει το τετραγωνικό μέτρο
Διαστέλλει το δευτερόλεπτο
Και στέλνει
Ουράνια φλεγόμενα μάτια

Εκεί
Στην άκρη της επάρατης συντριβής
Αφημένοι
Στην παράγωνη λογική των θαυμάτων
Δραπέτες

Εκεί στο στιγμιαίο πέταγμα
Και στην καταστροφή
Μόνοι

Στην κοίτη της απόλαυσης
Στην ένδεια ξεφτισμένων προτύπων

Όταν κρεμά το κάτω χείλος
Στην περιδίνηση των ανέμων
Και στύβει ματωμένο
τη γλύκα όλων των σιωπών

πριν και μετά

όταν τόξο καλλίγραμμο
υψώνεται πάνω στα πρόχειρα καταλύματα
ευθύβολα διαρρηγνύει φτηνά προσχήματα
Και σα γέφυρα που σφαδάζει
μάχεται
Να υποτάξει την άρνηση
Να ντύσει γύμνια την αλήθεια

Πάντα και τώρα

Όταν κουφάρια άρρωστα
Λουσμένα στον ιδρώτα της πεθυμιάς
Και στην ελευθερία της ανάγκης
Εκτινάσσονται Δεμένα

Όταν αγκάλιασμα βαθύ
Παράτολμο κι εκστατικό
Έτοιμο να βαδίσει στο ξεφτισμένο σχοινί
Βυθίζεται

Μάταια πασχίζει να ενώσει τα ομώνυμα
Να συγκλίνει
Τις δίδυμες κορυφές της απόγνωσης
Τις αστραπές της απόλυτης ταύτισης
Να κατευνάσει

Όταν το βλέμμα ζωγραφίζει τη θάλασσα
Και το μυαλό αιχμάλωτο αγωνιά
Να δαμάσει τους χυμούς της γνώσης
να δαγκώσει το μήλο της σαγήνης
και μονορούφι να καταπιεί
τους καημούς της γέννας

τότε που το δάκρυ
ξεπλένει ντροπές ομφαλό παρελθόν

Τότε που ο κόσμος γύρω συρρικνώνεται
Χλωμός μικρός και άκομψος
Σε τέσσερις τοίχους άλγους

Τότε που ο φόβος φυλακίζεται
Άδικος ημιτελής κι αδιάφορος
Σε δύο παράταιρες εστίες μίσους

Και δεν υπάρχει άλλος ήχος
Παρά μόνο της ζεστής σάρκας

Βαριά άρρωστης αποκλίνουσας και μηδαμινής
Επίμονης και απαιτητικής

και δεν υπάρχει άλλος μύθος
παρά μόνο του Ίκαρου
να τραγουδήσει την έπαρση
και την τιμωρία

βαριά δίκαιη και απαιτητή

τότε
η καταδίκη έτοιμη και πομπώδης
με το αίμα ευφραίνεται

Κι η ποίηση σκεπάζει τα γυμνά κορμιά
κρατάει την αναπνοή της
Μισή πάνω στη φράση
Μισή κάτω απ’ τα δεμένα χέρια
Πασχίζοντας να φυλάξει
αιώνια τη στιγμή
Που χάνεται
Καθώς η θλίψη της συμφωνημένης μέρας
Έρχεται

Στο τελείωμα πάνω της στροφής
Άδοξη ρίμα

Στην επανάληψη της απίθανης ένωσης
Άτολμη μοίρα

……………………………………………………………………………………………………………………………
Αξίζει αυτή η: Απογύμνωση
http://l-exeis.blogspot.com/2009/02/blog-post_15.html

............................................................................................................................................

η φωτογραφία:δειλινό στον κόλπο της Ηγουμενίτσας. Τραβηγμένη σήμερα 15 Φλεβάρη 2009 με το εκπληκτικό Sony Ericsson C905

..................................................................................................

......................................................................................................



MusicPlaylistRingtones
Create a MySpace Music Playlist at MixPod.com
















16 σχόλια:

  1. "Σμήνος περιστεριών
    φτάνει
    σα λιθοβολισμός,
    με γονατίζει
    σ' ερέχθειο έρωτα
    σ' ερέχθειο μίσος
    κοντά σου.
    πως είναι όλα της στιγμής." .....................................................................
    "Κατά πρόσωπο πάλι
    μια δεύτερη άνοιξη,
    όλο ριπές
    ιδρώτας βουστάσιος,
    μ'αιματώματα μίσους κι αγάπης, φλέγομαι για μιαν Αίτνα..."
    ΑΘΗΝΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ
    ..................................
    Οι απαντήσεις που ζητώ βρίσκονται σε καλά κρυμμένα μυστικά.
    Οι απαντήσεις που ζητάς βρίσκονται
    σε καλά κρυμμένη άρνηση, ποδοπατημένη από τον καλπασμό του χρόνου.
    ...................................
    Έξοχη η φωτογραφία, μελαγχολική όπως είναι η ώρα του δειληνού της
    μελαγχολικης Κυριακής, ταιριαστή όμως με το ποίημα.
    Η Λουκία της δίκοπης ζωής.
    Alma Libre

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "και δεν υπάρχει άλλος μύθος
    παρά μόνο του Ίκαρου
    να τραγουδήσει την έπαρση
    και την τιμωρία"

    Ίσως γιατί
    μόνον εκεί
    μπορώ να ταξιδεύω
    να ντύνομαι
    ζωές που πέρασαν
    δίχως τον φόβο
    της επερχόμενης συντριβής
    σε ήδη ματωμένες ψυχές
    απ' το διάκενο του χρόνου.
    Καλημέρα Βασίλη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βασίλη μου,αγαπημένε μου φίλε,
    ζητώ να μου συγχωρήσεις
    το "παστίς" που διέκρινα
    ως τη βαθύτερη ουσία
    αυτού που -κατά τη γνώμη μου-
    θες να πεις...

    υπολογίζω στην καλοσύνη
    και στην άφεσή σου...
    ελπίζω να μην εκληφθεί ως κατακρεούργηση του κορμού
    του ποιήματος...

    από την αγάπη μου στη γραφή
    σου,θέλησα να διαλέξω τα κατ'εμέ
    δυνατότερα και να τη σημειολογήσω
    δίχως δικά μου λόγια
    τα οποία θεωρώ περιττά...

    όταν ο χρόνος σταματά
    τότε η στιγμή-κυρίαρχος δείκτης-
    ακυρώνει δεσμούς τυπικούς
    στέλνει ουράνια φλεγόμενα μάτια
    στην παράγωγη λογική των θαυμάτων
    στην καταστροφή.μόνοι.
    πριν και μετά.μόνοι.
    να ντύσει γύμνια την αλήθεια
    πάντα και τώρα.μόνοι.
    μάταια πασχίζει να ενώσει τα ομώνυμα

    και δεν υπάρχει άλλος ήχος
    παρά μόνο της ζεστής σάρκας
    και δεν υπάρχει άλλος μύθος
    παρά μόνο του Ικάρου
    να τραγουδήσει την έπαρση
    και την τιμωρία.
    που μόνο με αίμα ευφραίνεται.

    ...κι η ποίηση σκεπάζει τα γυμνά
    κορμιά
    λίγο πριν αφήσει την αναπνοή της
    μισή...πάνω σε φράσεις
    μισή...κάτω απ'τα δεμένα χέρια

    και πάλι ζητώ συγνώμη
    δηλώνω απερίφραστα
    την αδυναμία που έχω
    στα γραπτά σου
    και σ'αυτή τη διαδικασία
    εξόρυξης
    μέσα απ'τα έγκατά τους
    ενός μικρότερου ποιήματος...

    σ'ευχαριστώ εκ των προτέρων

    σε φιλώ πολύ
    καλή μέρα...
    καλή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λουκία μου

    Χαίρομαι για το απόσπασμα
    Που μου άφησες
    Δεν το ήξερα

    «μια δεύτερη άνοιξη,
    όλο ριπές»

    την περιμένω

    «…το φλέγομαι για μια Αίτνα»

    είναι η επιθυμία ή η αλήθεια
    του καθενός μας
    όλων μας
    η οποία δεν κρύβεται
    δεν έχει ανάγκη από μυστικά
    και ανθεί και συντρίβεται μόνο στης Αλήθειας το Ολόφωτο Στερέωμα

    ποιος την αντέχει όμως την αλήθεια;

    Τα θύματα;
    Οι ανακριτές;
    Οι δημοσιογράφοι;
    Οι ηθικοί αυτουργοί;
    Οι δολοφόνοι;

    Αν οι απαντήσεις που ψάχνεις βρίσκονται σε καλά κρυμμένα μυστικά τότε είναι καλές απαντήσεις, καλά μυστικά, καλά κρυμμένα,…

    αυτό που ποδοπατά ο χρόνος είναι ό,τι κενό και άδειο προσποιήθηκε, στο πέρασμα του,…
    ό,τι πήγε να τον ξεγελάσει
    τα άλλα δεν μπορεί να τα αγγίξει
    τα τρέμει

    άλλωστε όλα τα αστέρια, κάποτε σβήνουν
    χαρίζοντας με τον εκρηκτικό θάνατο τους, μια ακόμα φωτεινή στιγμή στο σύμπαν,… την τελευταία τους

    ποιος μπορεί να κατηγορήσει τα αστέρια γιατί σβήνουν;

    ξέρεις καλά ότι δεν ψάχνω απαντήσεις
    έχω πάψει από καιρό
    κι αυτό που σε τρομάζει
    τρομάζει κι όλους τους άλλους,…

    όμως σου λέω
    μην τρομάζεις

    σας φωνάζω:
    μην τρομάζει κανείς
    ησυχάστε

    θα σωπάσω
    θα πάψω να αλητεύω

    μην ανησυχείς
    επιτέλους, θα μεγαλώσω

    μην ανησυχεί κανείς σας
    θα γεράσω Νέος

    θα αποσυρθώ
    φριχτά χαρούμενος

    έχω φυλάξει τόσα lego για τις συντάξιμες νύχτες μου
    έχω τόσους χαρταετούς να φτιάξω ακόμα, για τα ανέμελα σαββατοκύριακα…

    ξέρεις ότι δεν έχω ερωτήσεις για κανέναν και ούτε ψάχνω απαντήσεις, από κανέναν
    περιφέρω μόνο τσακισμένες χίμαιρες
    κι αλλότριες εμμονές ντύνομαι
    για πόσο ακόμα;
    Σε λίγο, έτσι υπέρβαρος, δεν θα μου χωράει καμιά κλεμμένη στολή,…

    Στέρεψα
    Κουράστηκα κι εγώ να γράφω (συστοιχίες φυλλοβόλων θάμνων)
    Κι εσείς να αναλύετε τα σκιώδη στιχάκια μου

    να με αναλύετε, εμένα;
    Μου φαίνεται τόσο άχρηστο έτσι απλά που τα γράφω,…



    ο καθένας που πονά αληθινά, έχει διαύγεια σκέψης
    κι έτσι γίνεται δημιουργός από τον πόνο του, τρώγοντας από τις σάρκες του και προσφέροντας σπονδή, την ίδια του την ψυχή, βορά στην ισοπέδωση,…

    και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ένας ανακριτής να πονά.
    Είναι άλλος ο ρόλος του,…
    τα καταφέρνει καλύτερα στις «εφόδους» των 11:30 όταν φτάνει η ώρα του στρατωνισμού των φυλακισμένων,…

    τότε που τρέχοντας για το ένα δευτερόλεπτο, κάνουν τις ενέσεις υποκατάστατου ελευθερίας και συνεχίζουν το κανονικό πρόγραμμα τους,
    με ελεύθερη βούληση και χαρά,…αναπαράγοντας τη φτηνή εργατική τους δύναμη

    ξέρεις ότι είμαι ένα ηφαίστειο που έχει κοιμηθεί
    η παγωμένη λάβα του πέτρωσε
    άνυδρο τοπίο
    άδειο κάδρο

    καταλαβαίνω γιατί φοβάσαι, και
    θα ήθελα πολύ να μη φοβάσαι

    αλλά τι άλλο να κάνω;
    τι να σου εξηγώ,…
    δεν μπορώ πλέον να εξηγώ

    ο καθένας σύμφωνα με τις ανάγκες του,...

    ίσως ο αέρας να μη φτάνει
    ίσως να μη ξέρω να αναπνέω χωρίς αναπνευστήρα
    έτσι κι αλλιώς κολύμπι δεν ξέρω
    και μισώ τη θάλασσα
    μόνο στα ψεύτικα ταξίδια αφήνομαι
    στα μεγάλα καράβια στο λιμάνι χάνομαι
    με τις ώρες και νομίζω ότι ταξιδεύω
    και κάθε βράδυ από το ίδιο μέρος θα πάρω τα κλειδιά
    και θα κλειδώσω το αγρίμι στο υπέροχο χρυσό κλουβί, ταΐζοντας το φτηνό κρέας

    κοιμήσου ήσυχα
    ή περίμενε ήσυχα
    ο γύρος του θανάτου
    μέσα στο σπασμένο ποτήρι
    είναι μια δυναμική ισορροπία
    χωρίς την ταχύτητα δεν υφίσταται
    θα πατήσω φρένο

    μην ανησυχείς,…
    χωρίς να δοκιμάσεις να πιεις,
    το κόψιμο μοιάζει άτοπο
    θα χαρακωθώ χωρίς να αγγίξω σταγόνα
    άλλωστε το κρασί σάπισε
    ξερνάει φαρμάκι

    κοιμηθείτε όλοι ήσυχα,…

    δεν υπάρχω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σοφία μου Καλημέρα
    Άργησα
    Να απαντήσω
    Σου ζητώ να με συχωρέσεις,…
    Έχουν μουδιάσει τα δάχτυλα,…


    Όλο και δυσκολότερα ντύνομαι ζωές
    Αφού όλο και περισσότερο
    Απαιτώ Ζωή
    Ακόμα κι αν πρόκειται
    Για Συντριβή
    Το διάκενο του χρόνου
    Μικραίνει επικίνδυνα
    Και το χάσμα μεγαλώνει,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φαίδρα μου
    Καλημέρα
    Σου ζητώ κι εσένα να με συχωρέσεις
    Για την καθυστέρηση να απαντήσω,…

    Θέλω επίσης να σε παρακαλέσω να μη ζητάς συγνώμη για κάτι που γράφεις και σκέφτεσαι κατά τη διάρκεια ανάγνωσης αυτών των κειμένων μου.
    Ξέρω ότι η «χειρουργική» ανάγνωση απαιτεί περισσότερο χρόνο, γνώσεις, αγάπη και ειλικρίνεια,… εγώ πρέπει να σε ευχαριστήσω και για το χρόνο που διαθέτεις για μένα και είναι μεγάλη μου τιμή. Και για την αγάπη και την ειλικρίνεια με την οποία διαχειρίζεσαι αυτά που γράφω. Αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό,…
    Άλλωστε έχουμε πει ότι δεν έχει νόημα τίποτα χωρίς την απόλυτη αλήθεια, όποια κι αν είναι,…

    Ξέρω ότι δεν μαθαίνω,… είναι δύσκολο για μένα πια,…
    Ξέρω ότι δεν είμαι ικανός στην αφαίρεση.
    Νιώθω πολλές φορές ότι πρέπει να «κρύβω» πολλά
    Αλλά όταν φτάνει η ώρα το μετανιώνω.

    Επίσης πρέπει να σου πω ότι ήμουνα έτοιμος να το αλλάξω στην ανάρτηση και να βάλω αυτό το διορθωμένο που μου έστειλες
    Έκρινα όμως καθώς το ξαναδιάβασα ότι πρόκειται για ένα άλλο κείμενο με τις ίδιες λέξεις,…
    Άλλωστε δεν είμαι σίγουρος πια, για το ποιο είναι το ζητούμενο. Ποιο από τα δύο υπηρετεί περισσότερο την πρόκληση που υπαινίσσεται ο τίτλος του κειμένου,….
    Στον Καιρό όλα θα πάρουν την οριστική τους μορφή

    Σ’ Ευχαριστώ πολύ
    Για όλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υ.Γ. για τη Φαίδρα
    Αυτό που μου έστειλες το βλέπω κάπως έτσι:
    ………………………………………………………………………………………
    Παράγωγη έπαρση ομοίων

    όταν ο χρόνος σταματά
    τότε η στιγμή-κυρίαρχος δείκτης-
    ακυρώνει δεσμούς τυπικούς
    στέλνει ουράνια φλεγόμενα μάτια
    στην παράγωγη λογική των θαυμάτων
    στην καταστροφή. μόνοι.
    πριν και μετά. μόνοι.
    να ντύσει γύμνια την αλήθεια
    πάντα και τώρα. μόνοι.

    μάταια πασχίζει να ενώσει τα ομώνυμα

    και δεν υπάρχει άλλος ήχος
    παρά μόνο της ζεστής σάρκας
    και δεν υπάρχει άλλος μύθος
    παρά μόνο του Ικάρου
    να τραγουδήσει την έπαρση
    και την τιμωρία.
    που μόνο με αίμα ευφραίνεται.

    ...κι η ποίηση σκεπάζει τα γυμνά
    κορμιά
    λίγο πριν αφήσει την αναπνοή της
    μισή...πάνω σε φράσεις
    μισή...κάτω απ'τα δεμένα χέρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ Ρ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Π.
    ΤΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ 'ΧΕΙ ΟΜΩΣ.
    ΣΤΙΣ ΚΡΑΥΓΕΣ ΜΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ ΛΑΘΗ.
    SΤΑΥΡΟΥΛΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Βασίλη,
    αρχικά, ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμή.
    Ορθάνοιχτες αγκαλιές ν' αλωνίζουν ζεστοί αέρηδες δεν βρίσκεις συχνά.

    Αντάρα και φευγιό στα μάτια σου, ε;
    Μ' αρέσει αυτός ο ανήσυχος τρόπος σου, που'ναι αφρός τυραννισμένος πάνω στο κύμα και συνάμα βυθός που πάλλει σε ιδιόμορφους χρωματισμούς.

    Σε διαβάζω που -δικαίως- βάζεις αρχή με το χρόνο και θυμάμαι πως ξέχασα να μετρώ τις μέρες, τους μήνες, τα χρόνια μπορεί, που έχω ν' αγγίξω τα χείλη μιας αγάπης περασμένης, τόσο ιερής κι απέριττης, όσο ο χρόνος.
    Η σιωπή είναι ο χρόνος -λένε οι ποιητές- που δε γράφει μα σβήνει παντελώς.

    Γυμνό κορμί η γραφή σου.
    Σ' ακούω να λες
    "εδώ που φτάσαμε κανείς δεν επιζεί. Αλλάζει ρότα η μνήμη κι επιμένει. Ό,τι δεν έγινε ποτέ θα 'ρθει και πάλι".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σταυρούλα μου
    Είναι δύσκολο και σε καταλαβαίνω
    Όμως,…
    Εδώ που με βρήκες τώρα,
    Πρέπει να συνηθίσεις στις αλήθειες
    Να αντέχεις
    Χωρίς απόγνωση
    Χωρίς άλλη σκέψη
    Ξερή στεγνή γνώση

    «Ποτέ πια σιωπή! Ποτέ πια πίστη! Για τίποτα!»
    Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι

    Στις κραυγές μας τα μικρότερα λάθη είναι τα ορθογραφικά,…
    Μην ανησυχείς
    Ο καπετάνιος αντέχει
    Άντεχε όταν ήταν εντελώς μόνος
    Τώρα είναι λίγο πιο εύκολα,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Η τιμή Καπετάνισσα
    Είναι δική μου
    Δεύτερο πέρασμα σου από το σπιτικό μου
    Και χάνομαι στις λέξεις σου

    Σε επισκέπτομαι ξανά και ξανά και
    Χάνομαι στις λ-έξεις σου

    Κι όσο διαβάζω τόσο νιώθω μεγαλύτερη χαρά
    Που είσαι εδώ
    Που έχω την ιδιαίτερη τιμή να συνομιλώ μαζί σου

    Τα λόγια που μου άφησες
    Είναι λόγια βαθιά
    Κάθε γραμμή σου κρυμμένος θησαυρός

    Το Παλαιοπωλείον σου
    Ακριβό και φορτωμένο,…

    Όσο για μας εδώ
    Εδώ μόνο τέτοιες αγκαλιές θα συναντήσεις
    Και Αέρηδες μακρινούς υγρούς
    και καυτούς από πόνο αβάσταχτο
    Αλλά περήφανο και ανυπόταχτο

    Μ’ αντάρα μπολιάζει το φευγιό,…πως αλλιώς;

    Τι να πω, με τόσο όμορφα λόγια που μου άφησες;

    Σ’ Ευχαριστώ

    Δεν τ’ αξίζω

    Κρατώ όμως αυτό που με σημάδεψε:

    «Γυμνό κορμί η γραφή σου.»
    έτσι είναι,…

    και,…

    "εδώ που φτάσαμε κανείς δεν επιζεί.
    Αλλάζει ρότα η μνήμη κι επιμένει.
    Ό,τι δεν έγινε ποτέ θα 'ρθει και πάλι".

    Δεν ξέρω αν η γραφή μου μπορεί να φυσήξει ένα τέτοιο αισιόδοξο και ελπιδοφόρο μήνυμα αλλά το κρατώ σαν τροχιοδεικτικό
    Έστώ κι ασυμπτωτικά,… μου αρκεί να ξέρω το σύνορο,…
    Ακόμα κι αν δεν το ορίζω

    Σ’ Ευχαριστώ
    Και σου εύχομαι Καλό Ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπημένε μου Βασίλη,
    πάντα πίστευα πως όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο από μικρό παιδί ,
    όταν έχεις μεγαλώσει στο ίδιο περιβάλλον με ‘κείνον
    και σε έχουν διδάξει , Αρχές και Αξίες , οι ίδιοι άνθρωποι
    τότε αυτόν τον άνθρωπο τον γνωρίζεις καλά.
    Μπαίνοντας , και διαβάζοντας σε , σε τούτο τον παράξενο προσωπικό σου χώρο ,
    μήνες τώρα , ανακάλυψα έναν Υπέροχα όμορφο “άγνωστο” άνθρωπο.
    Όσο για μένα ?
    Αποποιούμαι το συγγενής “εξ αίματος” Δάσκαλε και διεκδικώ το “εκ διδαχής”
    γιατί οι δικοί σου μαθητές δεν έχουν ηλικία.
    Κι αν κάποιοι προσπαθούν να σε “ Φιμώσουν” μην τους το ΕΠΙΤΡΕΨΕΙΣ.
    Ακολούθα τη καρδιά σου και τα ονειρά σου . ΕΥΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αγαπημένε μου Βασίλη
    Τόσο το ποίημα της αρχικής σου ανάρτησης, όσο και το κείμενο, που
    απευθύνεται σε μένα (όπως και πολλά άλλα γραπτά σου), αποπνέουν μια απαισιοδοξία που δε συνάδει με τη μέχρι τώρα ζωή σου.΄Δε νομίζω πως σου ταιριάζει αυτή η ζωή που ντύνεσαι, ούτε ποτέ σου ταίριαζε όπως η ίδια η ζωή (σου), έχει αποδείξει.
    Όσο για το κείμενο που απευθύνεται σε μένα, έχω κάτι (΄ίσως και πολλά)
    να πω :
    Πραγματικά "Η αλήθεια θέλει δύναμη να την αντέξεις"
    Εγώ λοιπόν ξέρεις καλά ότι δεν φοβάμαι τίποτα και κανέναν, ούτε φοβήθηκα όταν θα έπρεπε να φοβηθώ.
    Όταν οι άλλοι περνούσαν απέξω, εγώ ήμουν μέσα.
    Όταν οι άλλοι δεν τολμούσαν ούτε από κάτω να περάσουν, εγώ ήμουν επάνω.
    Όταν όλοι έτρεμαν για την ανατροπή και την υπέρβαση, εγώ ακροβάτησα στο σκοινι που μου τέντωσες, χωρίς να έχω στρώμα από κάτω.
    Αυτή είναι αλήθεια.
    Δεν θα κοιμάμαι ήσυχα, ούτε πρόκειται, γιατί ξέρεις ότι κοιμάμαι λίγο, με διακοπές. Δε μου αρέσει ο ύπνος. Αντίθετα προσπαθώ ο δικός σου , επίσης λιγοστός ύπνος, να είναι όσο το δυνατόν πιο ήσυχος και περπατάω στις μύτες των ποδιών μου.
    Όσο για τα καλά κρυμμένα μυστικά, διαφωνώ ότι είναι πάντα καλά μυστικά, απλά υπάρχουν.Όλοι άλλωστε έχουν τα μυστικά τους.
    Είναι κι αυτό μια αλήθεια.
    ...................................
    Σου αφήνω μερικούς ακόμα στίχους:
    "Ο φόβος,
    όνομα ουσιαστικόν,
    στην αρχή ενικός αριθμός
    και μετά πληθυντικός:
    Οι φόβοι,
    οι φόβοι
    για όλα από δω και πέρα.
    ...................................
    Η μνήμη,
    κύριο όνομα των θλίψεων,
    ενικού αριθμού,
    μόνο ενικού αριθμού
    και άκλητη.
    Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη."
    Κική Δημουλά
    ...................................
    Η Λουκία της δίκοπης ζωής
    Alma Libre

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Εύη μου καλώς ήρθες και επισήμως στο
    Non Mollare Mai

    Οι συγγένειες που αξίζουν είναι αυτές που συνδέουν τους ανθρώπους με κοινά ιδανικά, κοινές σκέψεις, κοινές δράσεις, κοινά όνειρα, κοινές εμμονές, κοινές τρέλες

    Οι άλλες συγγένειες ξέρεις ότι δε μου λένε τίποτα

    Χαίρομαι που είσαι εδώ
    Που διαβάζεις και καιρό τώρα αυτά που γράφω

    Ο μεγαλύτερος κίνδυνος φίμωσης δυστυχώς βρίσκεται μέσα μου,… είμαι εγώ ο ίδιος,… είναι μια περίοδος σιωπής,…

    Τους άλλους ξέρεις καλά ότι δεν τους υπολόγισα ούτε τους υπολογίζω
    Το αντίθετο μάλιστα

    Τους ανθρώπους δεν ξέρω αν μπορούμε να τους μάθουμε ποτέ καλά είναι όμως χρήσιμο να τους ακούμε και όταν μιλάνε κι όταν σιωπούν,…

    Καλημέρα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Λουκία μου
    Την αισιοδοξία και την απαισιοδοξία τις αγαπώ και τις δύο
    Δε ντύνομαι ούτε τη μια ούτε την άλλη

    Είναι μέρες που δεν αντέχονται
    Είναι μέρες που χαμογελάμε

    Το ότι φτάσαμε ως εδώ είναι ένα θαύμα

    Ευτυχώς που μόνο τα γραπτά μένουν και τα λόγια πετάνε, έτσι ώστε να θυμόμαστε μόνο αυτά που έχουμε το κουράγιο να γράψουμε
    Τα άλλα έχω εξασκηθεί να τα λησμονώ,… τουλάχιστον επιφανειακά

    Ο χρόνος είναι ο καλύτερος δείκτης
    Για όλους μας
    Για τις προθέσεις μας
    Τους σκοπούς μας
    Τα ψεύτικα ή τα αληθινά κουρέλια μας

    Καλημέρα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»