«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Αντιδιαμετρικά


Ξένες ζωές , κλάδοι αποκλίνοντες
υπερβολής , με άπειρη εκκεντρότητα
παράλληλες μοναξιές
Κοινές Αρνήσεις
Ασύμβατες πέτρες σιωπής
Εμμονές ανθισμένες στο Νότο
Προσμονές δεμένες στο Ιόνιο

Πόσα αστέρια να μετρήσω απόψε
πόσα στο στόμα ν’ αφήσω πουλιά
πόσα διάφανα να κλέψω σκοτάδια
πόσα στην κόψη να ματώσω φιλιά


απόψε αποθέσαμε σπαθιά
σβήσαμε ένστικτα εμβατήρια
στο δρόμο
Στύψαμε άδικο θυμό
στρίψαμε βαρύ καπνό
καπνίσαμε
πάνω απ’ τα σκληρά ενθύμια
πέρα από τα εύκολα καταφύγια

Σε λίγο
θα μαζευτούν οι μοίρες
σωρό
στον περίγελο των μύθων
φυγόκεντρα θα μεταγγίζουνε
σάπιο αίμα
βραβεία όνειρα σε λοταρία
τον ύπνο θα γεμίζουνε

λέξεις μισές
και φράσεις άρρητες
αντίδωρο
ήσυχοι θα μοιράζουνε
από χαρά και από ανία
καθώς θα εκρήγνυται στα χέρια μας
το παραμύθι που πρόχειρα μας φόρτωσαν
......................................................................
Ένας ακόμα θησαυρός,…
Μια νοσταλγικά θυμωμένη φωτογραφική περιήγηση στη Θεσπρωτία
http://labastia.blogspot.com/


.................................................................


MusicPlaylistRingtones
Create a MySpace Playlist at MixPod.com


12 σχόλια:

  1. "Ξένες ζωές , κλάδοι αποκλίνοντες
    υπερβολής , με άπειρη εκκεντρότητα
    παράλληλες μοναξιές
    Κοινές Αρνήσεις
    Ασύμβατες πέτρες σιωπής
    Εμμονές ανθισμένες στο Νότο
    Προσμονές δεμένες στο Ιόνιο

    Πόσα αστέρια να μετρήσω απόψε
    πόσα στο στόμα ν’ αφήσω πουλιά
    πόσα διάφανα να κλέψω σκοτάδια
    πόσα στην κόψη να ματώσω φιλιά"

    Βασίλη,
    Συγχαρητήρια!
    Έτσι απλά και απολύτως!

    Υδάτινη Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "λέξεις μισές
    και φράσεις άρρητες
    αντίδωρο"


    ετσι εγινε η ζωη μας;;;
    εστι εγινε....
    παιζω με την ψυχη μου....
    κρυφτο παιζω με το μυαλο μου....
    ετσι εγινε η ζωη μας;;;

    ετσι εγινε


    την σκεψη μου...
    εκει μακρυα....
    κι ολα...οσα θετικα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βασίλη μου καλησπέρα
    Μου άρεσε πολύ το ποίημα, μερικοί
    στίχοι είναι πολύ δυνατοί,σε πάνε από το όνειρο στην πραγματικότητα.
    Δε ξέρω γιατί,αλλά οι τελευταίοι στίχοι, μου θύμισαν τους στίχους του Μ.Αναγνωστάκη, που τους τραγούδησε η αξέχαστη Μαρία Δημητριάδη: "Με σπουδή φορτώσατε το
    εμπόρευμα,
    η πρόγνωσή σας ασφαλής:
    Θα πέσει η πόλις..."
    Προφανώς δεν έχει καμμιά σχέση,
    απλά έκανα ένα συνειρμό.
    Όσο για το παραμύθι,αν πραγματικά
    εκραγεί,παύει να είναι παραμύθι,
    αλλά γίνεται κάτι αντιδιαμετρικά
    αντίθετο.

    Και η φωτογραφία πολύ ωραία, αν και δε μπόρεσα να καταλάβω από
    που είναι.
    Καλό τελείωμα γι'απόψε.
    Η Λουκία της δίκοπης ζωής
    Alma Libre

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εμμονές ανθισμένες στο Νότο
    Προσμονές δεμένες στο Ιόνιο

    εγώ μ'αυτό ένιωσα
    τις φλέβες στους κροτάφους
    να χτυπάνε δυνατά
    και το ρίγος να με παρασύρει
    σε χορό από λέξεις και σκέψεις
    που δεν ξέρω αν θα γίνουν λέξεις
    αλλά θα γίνουν έξεις
    του ασυνήθιστου
    και μπορεί καινούριες σκέψεις
    να χορεύουν πάνω τους...

    πότε θ'αλλάξουμε τον κόσμο?

    με πόσα ρήματα αρχίζει η επανάσταση?

    πουλί ελεύθερο να είσαι εσύ
    και μη σε νοιάζει

    όλα θα τα καταφέρουμε
    στο μεγάλο μας μπάρκο!

    αγάπη,φιλί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και που να αποθέσω
    σπαθιά ματωμένα
    από αίμα Αγίων Μαρτύρων
    καθολική υπεράσπιση
    νεογνών στα χέρια μανάδων
    τ' αστέρια τους
    που τ' άφησαν
    να ξενιτευθούν
    να ματώσουν τα ρούχα
    μιας ελπίδας
    που δεν σβήστηκε
    από ιερή φλόγα
    σε κρύπτη
    καλά φυλαγμένη.
    Δεν είναι καιρός
    παραμύθια
    οι μοίρες να λένε
    μοιράζουν ζωές
    άλλες σε θάνατο
    και άλλες σε ζωή
    δοσμένες...
    Καλό σου Απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Βασίλη μου
    εκπληκτικός όπως πάντα!!
    τι υπέροχη εικόνα
    τι αντίθεση, τα χιόνια, τα βουνά
    τα δέντρα σκούρα τα σύννεφα πυκνά
    και αυτός ο δρόμος, που να οδηγεί…

    «Πόσα αστέρια να μετρήσω απόψε
    πόσα στο στόμα ν’ αφήσω πουλιά
    πόσα διάφανα να κλέψω σκοτάδια
    πόσα στην κόψη να ματώσω φιλιά»

    πόσο με αγγίζουν οι σκέψεις σου
    πόσα δικά μου να αφήσω πουλιά…
    παράλληλες οι μοναξιές μας τέμνονται
    συγκλίνουν και αποκλίνονται
    ταυτίζονται και ζωντανεύουν
    έκρηξη στα χέρια μας γίνονται
    ζούνε και μας χαρίζονται
    και με τις πληγές στα χέρια
    -ο καθένας μόνος του-
    τον δρόμο που μας οδηγεί στο άγνωστό μας παραμύθι
    παίρνουμε κάθε ξημέρωμα
    θα ξανασυναντηθούμε όμως σε λίγο
    η νύχτα πλησιάζει…
    σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλή μου Δανάη σ’ ευχαριστώ
    Για τον ενθουσιασμό που υποδέχεσαι
    την κάθε μου αντιδιαμετρική απόπειρα,…

    Καλημέρα εύχομαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. αυτά Μαρίνα μου είναι τα αντίδωρα

    Τα δώρα τα δικά μας
    Δεν λογίζονται,…

    Κρυφτό με τις εμμονές μας
    Τα θέλω μας
    Και αντίσταση
    Για όσο αντέχει ο καθένας μας,..
    Για όσο,…

    Τη σκέψη μου
    Κι ευχές για χαμόγελο
    Και Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Λουκία μου

    όταν το παραμύθι
    Που ετοιμάζεις (κρυμμένος σε ψηλά βουνά στα Πράμαντα) με περισσή σπουδή
    τέχνη και μυστικότητα,
    με επιδεξιότητα και καρτερικότητα

    είναι φορτωμένο με προσμονή και ενέργεια ικανή
    να τραντάξει και να ισοπεδώσει
    τα γερά θεμέλια
    ενός πανίσχυρου εποικοδομήματος,
    αν αυτό το παραμύθι
    σκάσει στα χέρια σου
    τότε μάλλον,… ακρωτηριάζεσαι από όνειρα
    Και οδηγείσαι για «χαμόμηλο» και το ίδιο το παραμύθι προορίζεται για τιμητική θέση στις προθήκες μουσείου Υπερβατικής ή Παραβατικής τέχνης,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Φαίδρα μου

    το δίστιχο

    Εμμονές ανθισμένες στο Νότο
    Προσμονές δεμένες στο Ιόνιο

    Είναι η προκάλυψη του τίτλου

    Θα ήθελα να διαβάσω ή να χορέψω κάποια φορά
    το χορό από λέξεις κειμένου ασυνήθιστου από έξεις που γεννήθηκαν Αντιδιαμετρικά…(επειδή ποτέ δε ρωτώ αλλά πάντα θέλω να ξέρω τις απαντήσεις)


    στις δικές σου ερωτήσεις δεν υπάρχουν απαντήσεις,…

    ο Αλκίνοος ίσως,…
    «-Αύριο βράδυ θα’ μαι κει,…»

    ρίμα (τα) θα κάνει ο καιρός
    συντετριμμένος

    επαναλήψεων στάσεων και επαναστάσεων
    νέα γραμματική
    θα εισάγει

    τα μπάρκα τα μεγάλα
    τα πουλιά τα ελεύθερα

    λήμματα απελευθερωτικά
    ξεπερασμένου λεξικού,…

    Σ’ Ευχαριστώ για την αισιόδοξη ανάγνωση
    Και γενικότερα για τον Αέρα,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σοφία μου
    Δεν έχω λόγια
    Μοναδικοί οι Στίχοι που μου άφησες

    «…να ματώσουν τα ρούχα
    μιας ελπίδας
    που δεν σβήστηκε
    από ιερή φλόγα
    σε κρύπτη
    καλά φυλαγμένη.»

    «Δεν είναι καιρός
    παραμύθια
    οι μοίρες να λένε
    μοιράζουν ζωές
    άλλες σε θάνατο
    και άλλες σε ζωή
    δοσμένες...»

    υπέροχο!!!

    Σε Ζωή Καλή μου Σοφία
    Σε Ζωή τις μοιράζουν
    Και το θάνατο μ’ αυτές ξεγελούν
    Τον πόνο μαλακώνουν
    Και το όνειρο ζωντανό συντηρούν

    Σ’ Ευχαριστώ για την ξεχωριστή παρουσία σου εδώ
    Και σου Εύχομαι πάντα γενναιόδωρη και Δημιουργική

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μυρσίνη μου

    Ναι είναι οι μοναξιές μας που τέμνονται
    Που αποκλίνουν που άλλοτε συγκλίνουν
    Που ταυτίζονται, αλληλοσυμπληρώνονται
    Που μας ζωντανεύουν και μας κάνουν
    Να χτίζουμε, με τις πληγές του ο καθένας,
    Όπως πολύ εύστοχα είπες, το δικό του παραμύθι
    Αντίβαρο στην ελαφρότητα και την επίπεδη ανάγνωση ζωής και ύπαρξης
    Θα συναντιόμαστε λοιπόν,…

    Αυτή η αντίφαση που επισήμανες στη φωτογραφία μου έκανε και μένα εντύπωση και την επέλεξα
    _είναι από τα χιονισμένα βουνά, γύρω από τα Πράμαντα


    Σ’ ευχαριστώ
    Και σου εύχομαι Καλό απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»