«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

Όταν…


Του Μιχάλη Κατσαρού

Όταν ακούω να μιλάν για τον καιρό
όταν ακούω να μιλάνε για τον πόλεμο
όταν ακούω σήμερα το Αιγαίο να γίνεται ποίηση
να πλημμυρίζει τα σαλόνια
όταν ακούω να υποψιάζονται τις ιδέες μου
να τις ταχτοποιούν σε μια θυρίδα
όταν ακούω σένα να μιλάς εγώ πάντα σωπαίνω.
Όταν ακούω κάποτε στα βέβαια αυτιά μου
ήχους παράξενους ψίθυρους μακρινούς
όταν ακούω σάλπιγγες και θούρια
λόγους ατέλειωτους ύμνους και κρότους
όταν ακούω να μιλούν για την ελευθερία
για νόμους ευαγγέλια για μια ζωή με τάξη
όταν ακούω να γελούν
όταν ακούω πάλι να μιλούν εγώ πάντα σωπαίνω.
Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη
κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες
Κι όλοι τους θα προσμένουνε σίγουρα τη φωνή
Θα ανοίξω το στόμα μου
Θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράχτες
στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια
Οι νέοι έξαλλοι θ’ ακολουθούν με στίχους χωρίς ύμνους
ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία

Πάλι σας δίνω όραμα.

....................................................................................................

Το ΠΟΙΗΜΑ Ανήκει στη συλλογή Κατά Σαδδουκαίων την πιο σημαντική ποιητική συλλογή του Μ. Κατσαρού. Τα ποιήματά της εκφράζουν την ανεξάρτητη και αντιεξουσιστική στάση του ποιητή.
.......................................................................................................................................................
Η φωτογραφία: Δειλινό στην Νέα Σελεύκεια τραβηγμένη στις 22/7/2008 με FinePix S7000

7 σχόλια:

  1. ....εγώ πάλι στο πλήθος διακλαδίζομαι
    ή θέλησή μου διακλαδίζεται μέσα στο πλήθος
    μαζεύω τους σκόρπιους σπόρους μου
    για την καινούργια μακρινή μου ανάσταση μαζεύω.
    από το ομόνυμο ποιήμα του
    σελ.11...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. για τον ανώνυμο φίλο,...

    γράφει ο ίδιος ο Μιχάλης Κατσαρός, απευθυνόμενος σε έναν μεγάλο έλληνα ποιητή στις «Μέρες 1953»

    «……Έλα μαζί μου
    μίλα για μια τεράστια σύγκρουση της εργατιάς μ’ αρχόντους
    ατσάλωσε την τόση θέληση της
    πάψε τους θρήνους σου.
    Εγώ με τη φωτιά του ’17 προχωράω αντίθετα
    Από τα συνέδρια και τις συσκέψεις
    Αντίθετα από τις μυστικές αστυνομίες
    Από τους υπουργούς τις δεξιώσεις
    Αντίθετα στον πόλεμο.

    Κανένας πια δεν έμεινε ποιητής.
    Έτσι μονάχος ανοίγω το δρόμο.»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάρα πολύ όμορφο. Μ' άγγιξε εκείνος ο στίχος που αφορά την "τακτοποίηση" των ιδεών... Ευτυχώς που κάποιοι επιμένουμε ν' αντιστεκόμαστε. Μια καλησπέρα σου αφήνω απ' το Φεγγάρι Μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. …………………………………..
    Γυρίζει. Το επίπεδο έπεσε πάνω στο άλλο.
    Ζητάει το εκμαγείο-αγωνίζεται-
    Σε λίγο θ’ ανατιναχτεί-
    Ποιος είναι για νέα σημαία;

    Κανείς. Μένω πάλι στο οροπέδιο μόνος
    Κοιτάζω πάλι την πόλη-τα χτίρια πάλιωσαν
    Κρατώ τη φωτιά τα κλαδιά τους ανθούς
    Και κοιτάζω
    ……………………………………
    Μη με κοιτάτε παράξενα.
    Κανένας δεν με γνωρίζει;

    ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ _ ΟΡΟΠΕΔΙΟ


    .................................
    Ναι αυτή η «τακτοποίηση» των ιδεών
    Και η καταγραφή της ματαιοδοξίας μερικών είναι ανυπόφορη
    Και η εμμονή να κρίνουν και να κατακρίνουν
    Να μην επιτρέπουν να σκέφτεσαι διαφορετικά και να πράττεις με τους δικούς σου κανόνες και τις δικές σου αρχές
    Να υποψιάζονται τα πάντα
    Και να θέλουν μόνο χειροκροτητές και «κοινό» για τα κοινά τους ρηχά όνειρα και βαρετές παρέες «συνδαιτυμόνων» που λειτουργούν και κοινωνούν το μέτριο και το φτηνό,…
    Και πάντα στο όνομα της «καθαρότητας»:
    Της «γραμμής»
    Του «ύφους»
    Της «έκφρασης»
    Της «παράδοσης»
    Των «ιδεών»
    Των «γραμμάτων»
    Της «τέχνης»

    Τους έχω βαρεθεί
    Και διαβάζοντας ξανά και ξανά τον Ηρωικό ποιητή Μιχάλη Κατσαρό, Με λύπη διαπιστώνω ότι δυστυχώς ήταν και είναι πάντα έτσι, κι ελπίδα δεν υπάρχει καμιά!!!
    Ας είναι,…Ας φωνάξουμε δυνατά:

    «Θα σας περιμένω,…»

    Τις Καλημέρες μου Κυρά του Φεγγαριού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. """Αντισταθείτε
    σ'αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
    και λέει : καλά είμαι εδώ.
    Αντισταθείτε σ'αυτόν που γύρισε πάλι
    και λέει : Δόξα σοι ο θεός.
    Αντισταθείτε
    στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
    στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
    στην εταιρία εισαγωγαί - εξαγωγαί
    στην κρατική εκπαίδευση
    στο φόρο
    σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
    Αντισταθείτε
    σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
    ατέλιωτες τις παρελάσεις
    σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν
    σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
    Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
    μεγάλοι
    στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
    στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
    σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
    πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
    σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
    δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
    στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
    απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
    αρχηγό τους.
    Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
    και διαβατηρίων
    στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
    διπλωματία
    στα εργοστάσια πολεμικών υλών
    σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
    στα θούρια
    στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
    στους θεατές
    στον άνεμο
    σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
    στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
    ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
    Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
    Ελευθερία.
    (........)
    Και συ λοιπόν
    στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
    απο φωνή
    απο τροφή
    απο άλογο
    απο σπίτι
    στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
    Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν. """"


    ΑΣ ΑΚΟΥΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ Αγαπημενε μου....
    ANTIΣΤΑΣΗ λοιπον....
    στην αναπηρη ελευθερια....
    στα μισα και ρηχα όνειρα...
    στα δήθεν μεγάλα ιδεωδη....
    στους κραυγαζοντες "αγαπη και ενδιαφερον"
    στα ψευτικα τα λόγια τα μεγάλα των "εκαστοτε μπαλκονιών"....

    την αγαπη μου στελνω....
    κι ένα άλικο φιλι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαρίνα Αγαπημένη μου Συντρόφισσα Ελευθερίας
    Χάρηκα τόσο πολύ με την «Διαθήκη» του Μιχάλη Κατσαρού που συνοδεύει το σχόλιο σου, και με το υστερόγραφο της «Διαθήκης» που την «συνοδεύει», από τότε που η «Δημοκρατική» εφημερίδα αποφάσισε να την λογοκρίνει,…
    ……………………………………………………
    Ναι αγαπημένη μου Μαρίνα

    Στην ανάπηρη ελευθερία τους
    Παρατάσσουμε Αληθινή Αγάπη, πέρα από υπολογισμούς, συμφέροντα και «προωθήσεις» αμφίβολων υμετέρων,…

    Στα μισά και ρηχά όνειρα τους
    Προτάσσουμε τις ρημαγμένες λεωφόρους των Αυθεντικών, Μεγάλων και Αδικαίωτων Κοινών Ονείρων μας, που δεν χωράνε σ’ αυτή τη ζωή, δεν περιγράφονται με τάχα «λόγια» λόγια, δεν αναπνέουν σε πνιγερούς αέρηδες μιας ψευδεπίγραφης και εκ του ασφαλούς αγορασμένης «ελευθερίας», ούτε στην τάχα λυτρωτική «αύρα» μιας «ουδέτερης» «τέχνης» και άποψης , η οποία είναι όμως συμβιβασμένη, ρηχή , αγοραία , μιμητική, εξυμνητική και άδεια και βέβαια σερβιρισμένη πάντα με το ανάλογο ψεύτικο και παραπλανητικό σοφιστικέ περιτύλιγμα,…


    Στα δήθεν μεγάλα ιδεώδη, εμείς
    Καταθέτουμε την καθημερινή μας πράξη!
    Μοιράζοντας τη λιγοστή φωνή μας
    Σε μικρά-μικρά τραγούδια,…
    Το λιγοστό ψωμί μας
    Σε μικρά- μικρά αντίδωρα,…
    Την άσημη ζωή μας σε μικρά- μικρά παιδικά όνειρα,…
    Σ’ αυτούς βέβαια που ταπεινά κοινωνούν το αίμα μας, μας ακούνε, μας δυναμώνουν, ανελέητα μας κριτικάρουν, μας απορρίπτουν αλλά και μας σέβονται!!

    Στους «κραυγάζοντες αγάπη και ενδιαφέρον»,… τους χαρίζουμε την απαξίωση και την καθάρια μας ματιά!!
    Δεν έχουμε ανάγκη, ούτε την εύνοια, ούτε την αποδοχή τους, ούτε καν την απόρριψή τους,…

    Και την περηφάνια μας για την φτώχια μας και την ταπεινή μας καταγωγή, για το ότι ποτέ δεν περιμένουμε τίποτα από τους άλλους, και μόνο δίνουμε. «Ενοχλούμε» αθόρυβα με την ασήμαντη ύπαρξή μας, μόνο αν είναι να δώσουμε, κάτι από την ψυχή μας, δίχως αντάλλαγμα ή οποιαδήποτε προσημείωση και πάντα χωρίς να έχουμε «καβάντζα» καμιά….

    Και σ’ αυτούς με τα ψεύτικά τα λόγια τα μεγάλα που στέκονται στα διάφορα «μπαλκόνια», ευτυχείς μέσα στην τόση καταξίωση κι αποδοχή απ’ τα σαλόνια και ψάχνουν για χειροκροτητές, μονόστηλα και δίστηλα και προβολή και πυροβολούν με τάχα αξίες και λόγια δόκιμα και «ποιητικά», που χτυπούν τις πλάτες μας περιπαιχτικά και χαϊδεύουν και ξεσκονίζουν τα παπούτσια τελειωμένων «κρατικών υπαλλήλων»,
    Στο ψέμα όσων «δίπλωσαν το σώμα»
    Και δεν έκαναν τίποτε άλλο εκτός από «πουλημένο» τάχα ελεύθερο
    Δήθεν «έρωτα»
    Δήθεν «τέχνη»
    Δήθεν «φιλίες»
    Δήθεν «ανατροπές»
    Δήθεν «αντίθετες πορείες»
    Βουτηγμένοι κάθε μέρα στον κρατισμό και τις υπέροχες διαπλοκές του,…
    Εμείς
    Αντιπαραθέτουμε κάθε μέρα
    Την Μοναδική Αλήθεια μας
    Την Αξεπέραστη Υπέρβαση μας
    Την Αλησμόνητη Ανατροπή μας
    Την Αναπάντεχη Υπομονή μας
    Την Λυσσασμένη Επιμονή μας
    Την Απαράμιλλη Αντοχή μας

    Και την Προδιαγεγραμμένη Νίκη μας!!!!

    Γιατί εμείς, Αγαπημένη μου Μαρίνα

    «Δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδερφέ μου από τον κόσμο,…
    εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο,…»

    Εμείς Μαρίνα μου είμαστε πάντα Εδώ!!!
    Πάντα!!!
    Κι όσοι με την αδικία και την βρωμιά νομίζουν ότι μπορούν να μας σταματήσουν, να μας εξαφανίσουν, ας περιμένουν,…μη βιάζονται,… άλλωστε ξέρουν πια ότι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν με κάτι που είναι αυθεντικό και για αυτό άμετρο για αυτούς και άχρηστο για την μαεστρία τους , αφού υπάρχει χωρίς την έγκριση τους, χωρίς την στήριξη τους και αντίθετα από τις επιδιώξει στους και εντέλει αποτελεί κοινή πηγή όλων των Αγαπημένων λιγοστών μα Υπέροχων Συντρόφων
    Την καλημέρα μου κι ένα μεγάλο φιλί σου στέλνω
    Και σε ευχαριστώ για μια ακόμα φορά,…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να θυμίσω μόνο ότι
    Ο Ηρωικός Ποιητής Μιχάλης Κατσαρός
    Διώχθηκε όχι μόνο από το «κράτος» της δεξιάς
    Διώχθηκε και από το «κράτος» της επίσημης αριστεράς
    Διώχθηκε και από τους υποτιθέμενους «αριστερούς», αρεστούς ομότεχνους του. Του γύρισαν την πλάτη σε πολύ δύσκολές στιγμές,…
    Του «τράβηξαν το αυτί» του Μιχάλη Κατσαρού, έτσι τουλάχιστον νόμισαν,…
    Και πέρασαν τα χρόνια
    Και Λειτούργησε το άγιο: «θα δούμε»
    Και το βράδυ της αποθέωσης,… όπως γράφει ο Στάθης Κατσαρός στο συνοδευτικό σημείωμα της τελευταίας έκδοσης των Κατά Σαδδουκαίων από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα 2005:
    «….στις 18/9/1988 στο Ηρώδειο, ο Μίκης παρουσιάζει την καντάτα «Κατά Σαδδουκαίων Πάθη», με μεγάλη ορχήστρα και χορωδία., μπροστά σε ένα κοινό πολλών χιλιάδων ακροατών. Στο τέλος της παράστασης ο Κατσαρός αποθεώνεται. Καθώς τον περικυκλώνει το πλήθος ακούγεται, μέσα απ’ τον καταιγισμό των επευφημιών μια κραυγή: «Ήρθαμε, όλοι οι αριστεροί σήμερα εδώ, Μιχάλη, για να σου ζητήσουμε συγνώμη,…»
    Ο Κατσαρός όμως δεν παραμένει για τα περαιτέρω,…συνεστιάσεις και τα λοιπά. Θέλει να αναχωρήσει για το σπίτι του στα Πετράλωνα….»

    Με το ποίημα «Η Διαθήκη μου» του Μιχάλη Κατσαρού θα επανέλθω

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»