Αποχαιρετιστήριο,…

Ήθελα δύο γραμμούλες
για σένανε να γράψω…
Μα μη φοβάσαι όμως
Δεν μπορώ!!
Δεν έχω το δικαίωμα
- άνθρωπος με βεβαρημένο παρελθόν –
Δεν θα σ’ αγγίξω!!
Όμως παρ’ όλα αυτά
πέρα και έξω από τα δικά μου μάτια
είσαι στ’ αλήθεια μια χαρά,
ένα τραγούδι από μόνη σου.
Ανοίγεις τα φτερά σου, τώρα
κι είσαι γλυκιά που αρχίζεις,
δειλά-δειλά στους ουρανούς να τριγυρνάς.

Μη φοβάσαι!
Δεν έχω χέρια να σ’ αγγίξω πια
κι ούτε τα μάτια – εκείνα –
που αρμόζει, για να σε κοιτάξω!!
Στη λαβωμένη τη καρδιά
ένα κομμάτι απόμεινε μικρό,
τη φωτεινή σου θύμηση να φράξω.

Μια χάρη όμως
- πρώτη και τελευταία – σου ζητώ:
Άσε με μόνο λίγο ,
για να σε κοιτάξω
τώρα που στρίβεις, στο μεγάλο δρόμο,
τον ανηφορικό.
Να δω τα μάτια, το χαμόγελο
και τα μαλλιά,
Αδέξια πέρα δώθε να κουνάς
Τώρα που σε λίγο,
για κανέναν και για τίποτα
πίσω σου δεν ξανακοιτάς.

Μα είπαμε , Μη φοβάσαι
Δεν έχω στήθια,
για να σ’ ανασάνω πιά
Κι ούτε τη δύναμη που αρμόζει
να σε σταματήσω!
Στα κουρασμένα πόδια ,
ένα βήμα απόμεινε μικρό,
Για μια στιγμή μονάχα,
δίπλα σου να περπατήσω!!

..............................................................................................................

φωτογραφία από τα νησιά BALLESTAS στο PISCO του PERU τραβηγμένη στις 9/8/2007 με FinePix S7000