_-_The_Last_Supper_(1495-1498).jpg)
-->
Απόψε θα φέρω το σφυρί
Να θρυμματίσω οστά στις χειροπέδες
Αναρχικό στεφάνι θα φορώ
Μια ψίχα δηλητήριο στο στόμα κρεμασμένο
Ακάνθινο σενάριο θα υφάνω
Από έκπτωτους μύθους
Χαμένος στο όρος της απάτης
ελεήμων συμφορών
κι έργω επαίτης
των ύμνων της Άνοιξης
βίαια δικαιωμένων
Και το δρεπάνι π’ ακόνισα καιρό
Θα βγάλω απ’ το θηκάρι
ίσκιους απολεσθέντες να θρηνήσω
άνισα μαζί τους ν’ αναμετρηθώ
στην ήττα να μεθύσω
Απόψε θ’ ανάψω κάρβουνο
Μάτια χείλια φυλαχτό
Απώλειας,
μαρμαρωμένης στάχτης
Να θυμιατίσω των χωρισμών
Την επιβλητική κατάνυξη
Των ασύμπτωτων τροχιών
Τη ματαιωμένη χάραξη
Αύριο το σώμα θα εγείρω
στην άρνηση ασκημένο από καιρό
Το ξύλο θα ντυθώ κατάσαρκα
Απ’ τους μάταιους σταυρούς
που κλαίγοντας πίστεψες
το αίμα θα μεταγγίσω
Από τους άνυδρους χιτώνες
που θέλοντας αρνήθηκες
να σε τραβήξω στα βαθιά
να πέφτω εγώ από ψηλά
Αύριο
Χολή θα ποιώ που κέρασαν
τα ξίφη τους
και μύρο θα τρυγήσω
από τη λήθη που στέγνωσαν
τα χείλη τους
Απ’ τα κρυμμένα στο χώμα
που ξεδίψασαν φιλιά
θα αποδράσω
Ξημερώνοντας θα φύγω
Τη νύχτα θα σου πάρω απ’ τα μάτια
Να κλειστώ μαζί της
σε βράχο κοιμητήριο
το ακλόνητο άλλοθι στη φυγή σου
με ψέμα θα ταΐζω
συγχώρεση μετάληψη το αίμα
το σώμα τιμωρία
μη χάσω στιγμή
μη χαριστώ
στο φως
λέξη μη χαραμίσω
ούτε λίγο απ’ το γαλάζιο
της προσμονής για τα ανείπωτα
κι εκείνα τα παντοτινά χαμένα
Ανάσταση τότε,
Ανήμερη θύελλα θα κρατώ
Κόκκινο κρασί
Όνειρο ξινισμένο
κεράσι μαύρο
καημό και κεραυνό
Μέσα στο Άγιο Εκμαγείο του
Άπιστος θα αναληφθώ
Το μεγαλείο της αθώωσης
θα προσκυνώ
και της ζωής που με υπόταξε
το δίκαιο νταμάρι
…………………………………………………………………
………….
΄
