Παράταση Ακινησίας...

 

Χρόνος- Φόβος- Τρόμος- Θάνατος

Βουνά Κορυφές Μοναξιά

Κι εσύ πάλι μακριά

Αντίθετα πρέπει Ξανά

Άγιες Εικόνες

Θεόσταλτα Μη

Και πάλι βουνά

Άρνηση Φόβος Δρόμος. Κλειστός!

Τα μάτια καρφωμένα Μπροστά!

Χωρισμοί μισοί

Χρόνος Θάνατος Καημός και Πόθος

Πτώση

Μετρημένες Χαρές, Χωρισμοί

Χάρες καθόλου

Αποκλεισμοί Σπουδή και Ησυχία…

Μακάριοι οι Ακίνητοι

Δοξασμένοι οι Σεβαστικοί

Άγιοι οι Μπερδεμένοι

Άξιοι οι βολεμένοι

Αμαρτωλοί και Ξένοι οι Απείθαρχοι

Αδιόρθωτοι Ερωτευμένοι Σχιζοφρενείς

 

Παράταση Ακινησίας

Και Άνοιξη

Μια ακόμα υποθηκευμένη…

Μια ακόμα Άνοιξη Χαμένη

Το τίμημα είναι Βαρύ

Το στάχυ του Θυμού έχει θεριέψει

Μα άλλη Εποχή δεν ξέρω….

 

Πριν ξημερώσει

και βιαστικά και με το ζόρι….

οι  κατά τ’ άλλα Άγιες Εικόνες,

με κάνουν,  70 χρονών!!!!

Έχει πολλές ευθείες βολές,

Στη θαλάμη φυλαγμένες, η Αποκοτιά μου!!

Με αυθάδεια πάντα

Θα τις γευτώ και θα τις κεράσω Όλες

Μία μία….

Αργά και βασανιστικά

Σαν την μακρόσυρτη σιωπή

Που πίσω της κρύβονται,

Οι συμπαθείς μετρημένοι κι οι Ατυχείς δεύτεροι…..

P.S.

Μη βιάζεστε….

Η Υπομονή στα ντόρτια

Και η τραβηγμένη περόνη….

Στις Άδειες μέρες,... Έχουν Χρόνια εξασκηθεί

Περιμένουν την στιγμή

Για να πυρπολήσουν τη σκουριά απ’ τα μάτια

των αιώνια τυφλών 

και των ανήξερων καταφρονημένων

P.S.2

Στη φωτογραφία ο απίθανος κόλπος της Ηγουμενίτσας

Κάποιο Απόγευμα του Δεκέμβρη 

P.S.

Τα παραπάνω λόγια... εμπνευσμένα 

από Λίστες τραγουδιών και απωλειών...

 

παλεύουμε....λοιπόν

για το ταξίδι στη γη...

 

 και το απόστημα να επιμένει 

κι όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα...

και η λευκή καταιγίδα να θυμίζει την πρώτη φορά….

Παρά την «εξέλιξη» και την φθορά

Αν το πιστέψεις…

Αν Αφεθείς σε οδηγάει ο δρόμος…

 

 

Μα δεν σε είδα…τελικά πουθενά

κι αντίθετα πια….

Και μια ακόμα άνυδρη μέρα Ξημερώνει…

«Κι η νύχτα αυτή που κράτησες δική σου…»