Έχω κρατήσει δύο ζωές
και για τους δυό μας,
δυό αντικριστές κορυφές στο χαλασμό μας
κι όσο θα δοκιμάζεις την Άρνηση
θα σ’ αγαπώ εγώ διπλά
και για τους δυό μας,
όσο θα υφαίνεις τις αμφιβολίες,
στις πανοπλίες σου κρυμμένη
θα κρατώ εγώ ανοιχτή την έξοδο διαφυγής
και για τους δυό μας
όσο η εικόνα μας μαζί, παραδομένη σε οικείους παραλογισμούς
θα απομακρύνεται απ΄τα μάτια σου
θα την κρατώ εγώ αστραφτερή
και για τους δυό μας
σφιχτά τις νύχτες που απελπισμένη θα ξεχνάς
θα σου κρατώ εγώ συντροφιά
με τα φιλιά μας να δείχνουν επιμονή
στην ομορφιά
Έχω κρατήσει μια αστραπή (ακόμα!)
Στιλέτο ανάμεσα στα δόντια
τη φρεσκάδα βύσσινου στην άκρη της γλώσσας
αλυσοδεμένη ν’ απειλεί
η Άνοιξη στο ποτήρι ξεχειλίζει
ξερό το στόμα αμύνεται _ για πόσο ακόμα;
άλλη εποχή όμως δεν ξέρω,…
κι όσο υπόλογος της πτήσης
τα σχέδια θα υπογράφω,
όσο το όνειρο της απόδρασης στιγμής
θα ετοιμάζω
όσο με αναίδεια, της δοκιμής τη γλύκα
τον χρόνο θα χλευάζω
κι αντίστροφα θα τον εξαναγκάζω
να γυρνάει
στο χάσμα εκεί ν’ ακροβατώ το άδειο
κι αυτός ανήμπορος σημειωτόν να υπομένει
θα προχωρώ
Υ.Γ.
Ξέρω πως
τα ξένα γράμματα σου μ’ αγαπούν
έρχονται , ελεύθερα μου δίνονται
λαθραία με κυκλώνουν “ἅμα τῇ ἐμφανίσει”
κι ούτε ένα φύλλο γιασεμί
δε χαραμίζω
όχι σε τούτη τη θηλή, μα σε καμία
λάβδανο ευθανασία ή αθανασία έρωτος
μόνο η έκρηξη θυμάται
οι κώδικές σου λύνονται με μιας
με δάκρυ καταλύτη,
καθώς φυσά η αναπνοή σου
ληγμένα πάθη που αλυχτούν
και ίσως να καιροφυλαχτούν
απ’ το παράθυρο να μπουν
Στην Άνοιξη πιστός
Στους Ποιητές υπόλογος
Στις παπαρούνες όρκος
Μέσα στα δόντια μια κραυγή,
στην κάνη μια λέξη φυτίλι
ίαση του μελανιού η φωτιά,…
σπονδή στα «Πάντα» που πετάνε τα κλειδιά
(στη φωτογραφία ο κόλπος της Ηγουμενίτσας ένα απόγευμα του Οκτώβρη)
με συνοδεία Angel Eyes- Nature Boy (Trumpet)
Un Ángel Como El Sol Tú Eres
