«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2023

Λύκος

 


Λύκος που βαδίζει κόντρα στον καιρό

με την περόνη τραβηγμένη

χωρίς αναπαμό

 

κι άλλοι τον είπανε Γκρεμό,

κι άλλοι τον κάπνισαν καημό

 

άλλοι τον ξέχασαν

άλλοι τον έχασαν

Άλλοι

να ταριχεύσουν αποπειράθηκαν την αποκοτιά του

κι άλλοι να λειάνουν την ανασεμιά του

 

Και άλλοι να σφετεριστούν τα όνειρα του

Κι άλλοι να τα αλλάξουν, 

Να τα χωρέσουν

Να τα ξεφτίσουν

 

Άλλοι να  τον μαντρώσουν

κι άλλοι να τον φιμώσουν

 

Άλλοι να τον ξοδέψουν

κι άλλοι να τον χωνέψουν

 

Αλλά η Κόντρα είναι μια Μάνα

που ταΐζει μόνο τους γενναίους

 

Αυτός βαδίζει μέσα στην Νύχτα Μόνος

Λύκος Απροσπέλαστος

Μη διαθέσιμος – Μη καταγεγραμμένος

Στο μεγάλο μας Συμπαντικό Όνειρο ταγμένος 

Ανά πάσα στιγμή....

Αδιόρθωτος κι ανυποχώρητος

 

Ζει και πειραματίζεται 

Βαδίζει εμπρός

Χαμογελαστός και τόσο

Γελασμένος 

Ανεπανόρθωτα Ηττημένος, άλλα 

Ασταμάτητος, 

χωρίς ποτέ, να κρατά δυνάμεις για το γυρισμό...

 

Ηγουμενίτσα 14 Δεκέμβρη 2023

 

Αγάπη.... Από την Μοναδική Μαρία Παπαγεωργίου



ποιος τα φροντίζει τ' άνθη;....Θα' ρθει.... Ο κηπουρός....

 


Let's  Get Loud My Love....


 


When things explode...



και το δέντρο που δεν λέει να μεγαλώσει.... 

κι εμείς αμετανόητοι συνεχίζουμε με δάκρυα χαράς να το ποτίζουμε


κι ο χρόνος που είναι κάτι απίστευτα μακρύ...

με φλογισμένα χείλη πιες γονατιστός από το ποτάμι που το λέμε γεγονός 

και .....είναι η καρδιά με την αλήθεια οι δυό μαζί


και ζω μονάχα "εν λευκώ" ακόμα κι αν δεν έμαθαν να το λένε..... 

και βέβαια δικαίωμα μου να μην ποντάρω τίποτα.....

Άλλωστε ποιος στέκεται να παίξει απέναντι από έναν Γκρεμό;;;

Η συντριβή είναι αναπόφευκτη


και καθώς έγινε η απώλεια συνήθεια.... με την μοναδική

Μαρία Παπαγεωργίου 



Τρίτη 1 Αυγούστου 2023

Ανά πάσα στιγμή....

 

Στον φίλο μου Φάνη Νάση

 

Φίλε μου Φάνη, Ευχαριστώ!!!

 

Αντίδωρο.....

Συμπληρώνω εδώ στον τόπο σας

Σαράντα Χρόνια

Ήρθα ξένος, 18 χρονών παιδί

Ότι κι αν δημιούργησα στη Ζωή μου

Είχε και έχει αφετηρία αυτόν εδώ τον τόπο

Τον οποίο τον ευγνωμονώ

Τον σέβομαι

Τον εκτιμώ

Αλλά …..

Αλλά ξέρει κι αυτός, ξέρω κι εγώ,  

όπως το Ξέρουμε και όλοι μας, ότι

δεν πρόκειται ποτέ να γίνω τέκνο του

 

40 χρόνια τώρα

Ήρθα άγνωστος, μικρός και πάμφτωχος,

Βαδίζοντας κόντρα στις άγιες παραδόσεις σας

Αλλά και κόντρα στη φύση και την ιδεολογία μου

Κόντρα ακόμα και στην ίδια την επαναστατική πρακτική

Έζησα και μεγάλωσα, στην πόλη σας, μέσα στη δουλειά μου ,

Έγινα γνωστός,  για ελάχιστους φωτεινό μονοπάτι

Για άλλους απλά αποδεκτός , αναγκαίο κακό και βέβαια

Κόκκινο πανί για τους περισσότερους….

κι ότι απέκτησα ήταν και είναι εδώ,

από αυτούς τους ανθρώπους, από εσάς

από αυτόν εδώ τον τόπο.

Αλλά παρέμεινα και παραμένω Αγύριστο κεφάλι και πάντα

Ξένος

Από δική μου,  Επιλογή Ζωής

Από Ανάγκη ( διαιώνισης του είδους των απροσάρμοστων)

Αλλά και όχι μόνο…..

 

Όμως αυτόν τον ευλογημένο τόπο σας

Σχεδόν Σαράντα χρόνια τώρα

Τον υπηρετώ, με το λειτούργημα μου

(Έτσι γνώρισα κι εσένα και τους άλλους φίλους μου,

λίγους είναι η αλήθεια…)

Παλεύοντας και διαμοιράζοντας την Γνώση

Σ’ εκείνη την μυστηριακή γωνία 23ης Φεβρουαρίου 2 και πάροδος Ολύμπου

Ανοίγοντας Δρόμους Ονειρικούς και Όμορφους

Ψηλαφώντας στα σκοτεινά μυστικά περάσματα

Με τα Μαθηματικά και την Ποίηση οδηγούς και παραστάτες

Για το ποιο όμορφο κομμάτι αυτού του τόπου

Τους Νέους της Θεσπρωτίας!

 

Αυτοί οι Νέοι είναι που με κρατάνε ζωντανό στη σκηνή

Που μου δίνουν κάθε χρόνο το δικαίωμα να μιλώ

Τη γλώσσα της Αλήθειας και της Αξιοπρέπειας

Αυτοί οι ίδιοι

Μου επιβάλλουν κάθε χρόνο

με τη Δύναμη της Ψυχής τους και την Πίστη τους

Να μην ρίχνω νερό στο κρασί μου

Αυτοί μου μεταγγίζουν νεότητα και πόθο

Και μπορώ ακόμα και με εργαλείο τα Μαθηματικά να

Τους δείχνω κορυφές ,

Να τους σημαδεύω στο χάρτη τόπους απάτητους

Να του διώχνω τη νύχτα από τα μάτια τους

Καλώντας τους να γράψουνε μόνοι τους

τα νέα τραγούδια της Άνοιξης και της Ανυπακοής

Αυτούς τους Νέους που διασκορπισμένοι πια

στα τέσσερα σημεία του Ορίζοντα

Με την κραυγή Non Mollare Mai

να ακούγεται δυνατά και καθαρά στα πέρατα του Κόσμου

Από την Φλόριντα και την Νέα Υόρκη, ως τη Μόσχα

Από τη Λάρνακα και την Αθήνα, ως το Λονδίνο

Από το MATSU PITSOU και το φράγμα του Ασουάν, ως το Βλαδιβοστόκ

Από τη Μύκονο και την Κρήτη, ως την Στοκχόλμη

Από τη NASA και το CERN, ως την UBS

Από το ΕΜΠ, το Πανεπιστήμιο του Illinois και το M.I.T.

ως τα μεγάλα Ναυπηγεία της Ιαπωνίας

Τα παιδιά μου…., τα παιδιά σας

Σχεδιάζουν τις μεγάλες γέφυρες του Μέλλοντος

Κατασκευάζουν τα Μεγάλα Κόκκινα Στάδια

Προγραμματίζουν τις Οριακές Εφόδους στο Μέλλον

Χωρίς καν να το ξέρουν

Αφήνουν ανεξίτηλο το Στίγμα τους σε ότι καταπιαστούν

Πέφτουν και Σηκώνονται Ξανά

Μεθυσμένοι από Ποίηση και Αναλυτική Σκέψη

Ζουν, Έντονα, Όμορφα, Μοναδικά  

μερικοί δε…. στο όριο

Ανταριασμένοι, Ασυμβίβαστοι, Αλύγιστοι

Κι αυτοί, όπως κι ο δάσκαλος τους, με την περόνη τραβηγμένη

Αμετανόητοι , Ερωτευμένοι, Σχιζοφρενείς

Σαν κάθε στιγμή να είναι η τελευταία

Χτίζουν, Ονειρεύονται, Γράφουν, Τραγουδούν

Και όπως κάθε στιγμή

Εξακολουθώ να τους καλώ να τραβήξουνε Μπροστά

 

Όσοι μ’ αγάπησαν πολύ

και όσοι με μίσησαν ακόμα περισσότερο

Εδώ με γνώρισαν

Μερικοί μάλιστα εσφαλμένα αναζητούν εδώ στα μέρη σας τις ρίζες μου

Δεν είναι εδώ οι ρίζες μου και πως θα μπορούσαν να είναι

 

Όσοι με πίστεψαν πολύ

Κι όσοι με πρόδωσαν, εδώ κατάφεραν να με μαντρώσουν

Μερικοί μάλιστα μακριά νυχτωμένοι

Θεώρησαν ότι είμαι ένα έπιπλο κι άφησαν το σαράκι του χρόνου

Νομίζοντας ότι θα με τακτοποιήσει στη λήθη.

 

Όσοι Συνεπαρμένοι αποπειράθηκαν να φανταστούν

Πως είναι τα πράγματα όταν εκρήγνυνται …

Εδώ για πρώτη φορά διασταυρώθηκαν οι τροχιές μας

Και πυρπολήθηκαν οι ψυχές μας

Κι ας αναθεώρησαν στη συνέχεια κρίνοντας με ως

Ακατάλληλο και εν γένει ανθρωπάκι

Έτσι είναι η Ζωή «τα στερνά τιμούν τα πρώτα»

 

Κι όσοι δειλοί και άβουλοι δεν άντεξαν

Συνθηκολόγησαν και κρύφτηκαν πίσω

Στα ξινισμένα συμβόλαια και στους καιρούς των καθηκόντων

Εδώ αντιλήφθηκαν το τρέμουλο της Άγιας Έξαψης

Εδώ διαισθάνθηκαν το Άγιο Μύρο να ρέει ανεξέλεγκτα

αψηφώντας

Όλες τις βλακώδεις συμβάσεις, τάχα απαραβίαστες βεβαιότητες

που τους είχαν καρφώσει στο μυαλό ως «αλήθεια»

σμπαραλιάζοντας

όλες τις Άγιες Ενοχές που η Φύση καταριέται

αλλά  οι «αγύρτες δεσποτάδες» σαν σκιάχτρο τις κραδαίνουν

Αλλά και εδώ, οι «λίγοι» αυτοί, υπέγραψαν την ακύρωση της ίδιας τους της ύπαρξης

Εδώ στην άμμο του Χρόνου σβήστηκε το όνομα τους

Εδώ συντρίφτηκαν στα βράχια του Γκρεμού

που είναι το άλλο όνομα

που σαν παράσημο, μου έχουν καρφιτσώσει

 

Ανά πάσα στιγμή λοιπόν έτοιμος

Για την Ανατροπή

Για το Ασυμβίβαστο

Για το Μοναδικό

40 χρόνια στον τόπο σας

33 Χρόνια Μάχιμος Εκπαιδευτής Νεαρών Ικάρων 

και Συνεχίζουμε....

 

Αλλά και 

Where Do You Think You're Going 

Don't explain....


και τι άλλο θα ταίριαζε καλύτερα

από το πιο όμορφο τραγούδι της "καραντίνας" 

της καραντίνας 40 χρόνων

απολαύστε το  "Drunken Walls"


και το επόμενο λιμάνι του Αγαπημένου μας (τότε) Παυλίδη ( αφού το βέλος ακονίζει ακόμα;;;) δια χειρός Rony- Iron και Panos π

και ένα μπλουζ που μοιάζει αρχαίο ... κι όμως δεν είναι....

Από εκεί που ....μαζί πια... δεν θα περπατήσουμε 

αφιερωμένο κι αυτό mist......


και το μωρό της RoseMary για την ανάληψη της ευθύνης...


 

Blood Moon

Στην παραλία που μας γνέφει ...



κι η σκουριά .....Sivert Hoyem - The Rust



Deep and Silent  Sea...._ Cristian Roning

 


 The Chase_ Broken Bells


και ο μπαμπούλας που σκεπάζει τη ζωή μας: 


 
κι ας έχω άδικη ποινή.....

 


 Θα' χω φύγει μακριά .....


Σώπα κι ακούσε....


 
και στο τραίνο πάντα .... για το ένα και μοναδικό ταξίδι που δεν τελειώνει...