«Δεν μπορώ να βρω ησυχία

που την ψυχή μου κτήμα έχει!

Δεν μπορώ στην ηρεμία!!

Διαρκώς να προχωράω πρέπει!!!»

Karl Marx....

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2021

30η Αποβίβαση

 


30η Αποβίβαση

«Μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας έχει πολύ ξηρασία»

Μιχάλης Κατσαρός

 

Κινήσατε λοιπόν, για μακρινό ταξίδι….

Και σε λίγο θα είστε εσείς μόνοι στο τιμόνι!!!

Άπειροι Καπεταναίοι

Μα Ατρόμητοι και Τολμηροί

Μη φοβηθείτε τη φωτιά,

Μην αρνηθείτε την καταιγίδα,

Μην αρκεστείτε στην αμφισβήτηση

Μείνετε πιστοί στο πλάνο και στο σχεδιασμό

Διεκδικήστε το Απόλυτο

Πειραματιστείτε στο καινούργιο

Μοιραστείτε το Αναπάντεχο

 

Και μην ξεχνάτε

«Δεν τα παρατάω ποτέ!!»

Γιατί το Non Mollare Mai

Δεν είναι ένα απλά ένα moto

 

Είναι στάση Ζωής, με κόστος αλλά και με αλήθεια

Με τα ανυπέρβλητα εμπόδια,

εμβρόντητα να απορούν, παραμερισμένα.

Με τις κομμένες άγκυρες, να σκουριάζουν στο βυθό,

συντετριμμένες από τη λήθη,

και με το στίγμα τους ασυγχώρητο στους αιώνες:

όταν σήκωναν το χέρι και με αναίδεια πίστευαν ότι θα κρύψουν τον ήλιο.  

Μην τις συγχωρέσετε ποτέ, μα και μην τους κρατάτε κακία….

 

Και όσο για τις γέφυρες που σας αρνήθηκαν,

Ή που θα σας αρνηθούν

Είτε από δειλία

Είτε από υστεροβουλία και βολική αμνησία…

Αφήστε τες στη μακάρια ακινησία τους,

να νοσταλγούν το ονειρικό πέρασμα σας 

και «να κείτονται, πια στο πάτωμα γυμνές»

Με Αγάπη και έννοια, αλλά κοιτώντας πάντα μπροστά 

Θυμίστε τους τη ρήση του ποιητή:

 

«Μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό,

το μέλλον μας έχει πού ξηρασία»

 

Και όπως είπαμε

 

Τις Υπερβάσεις σας τώρα και πάντα

Να τις Ονειρεύεστε!

Να τις επιλέγετε!!

Να τις υπερασπίζεστε!!!

Και να τις Υπογράφετε!!!

Χωρίς να ρίχνετε, ούτε σταγόνα νερό στο κρασί σας

Και χωρίς να κρατάτε δυνάμεις για το γυρισμό

Γιατί ο Δρόμος έχει μόνο μια Κατεύθυνση

Μπροστά!!!

 

Ας είναι κόντρα στον καιρό,

Ας φράζουν το δρόμο ένα σωρό αντίθετα «πρέπει»

 

Εσείς

Να Προχωράτε και Τραγουδάτε!!!!

 

Κι εμείς

Είμαστε ακόμα εδώ!!!

Μέσα στον κήπο με τα υπέροχα τριαντάφυλλα

μπουμπούκια που δειλά δειλά  ανοίγουν με

πρόσωπο πάντα στο φως

Κι ανθίζουν, και πλουτίζουν

Και πετούν ψηλά!!!

Και περνούν τα χρόνια και Ομορφαίνουν

 

Οι Ζωές τους αλλάζουν

Οι σκέψεις τους ωριμάζουν

Τα Θέλω τους τρομάζουν

 

Ακόμα και την πηγή….

 

Μα η πηγή είναι αστείρευτη,

(τροφός της η Ανάγκη και σύντροφος της η Ομορφιά) 

Και θα είναι μέχρι την τελευταία στιγμή

Γιατί κανείς «δεν μπορεί να βάλει φρένο στο τρεχούμενο νερό»

Γιατί τα αδικαίωτα όνειρά μας, είναι παγκόσμια,

Και την ίδια στιγμή απλά, καθημερινά και επιβεβλημένα.

 



1 σχόλιο:

  1. Ζώντας πάντα την ίδια συγκίνηση,
    σε κάθε καινούρια αποβίβαση, τόσα χρόνια τώρα....
    Να έχετε ακόμα μια φορά ανταπόδοση των κόπων σας.
    Είμαι πάντα τόσο περήφανη, Δάσκαλε αγαπημένε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«…τρόχισε εκείνα τα σπαθιά του λόγου που μ’ αρέσουν,…»